"Anlamıyor musun?!..
Gökyüzü güneş olsa, sensiz karanlıktayım."
"Beni bunca saracak ne vardı?
Kanıma girecek
Gözbebeklerime oturacak
Bir senfoni gibi kulaklarımdan eksilmeyecek
Ne vardı?
Hiç karşıma çıkmasaydın
Bu kör olası gözler görmeseydi seni
Ne vardı
Güzelliğini hiç bilmeseydim
Bir dua gibi bellemeseydim adını
Ne vardı bütün gece
Gözlerimi tavana dikerek
Seni düşünmeseydim"
Bir kedinin yüzü okunabilir mi, bir ayıbalığının, bir susamurunun? Kimi Gethenlileri bu hayvanlara benzetiyordum, konuştuğunuzda ifadeleri değişmeyen koyu, parlak gözleri vardı.
Sayfa 35 - Ayrıntı Yayınları, 2022 BaskısıKitabı okudu
Sınıf LİSTESİ
Başını ellerinin arasına aldı gözlerini kapadı karanlığın içerisine daldı. Bir kapının önünde buldu kendini, kapı yarı aralıktı. İçeriden ağır ağır yayılan küf ve nem kokusunun burnuna çarpıp genzini inceden inceye yakmasının ardından etrafına bakındı. Sağı ve solu uzunca geniş bir koridorun tam ortasına denk gelen odanın kapısı önünde duruyordu. Ayaklarına yöneldi gözleri, çok eski belki 10 yıllık olan boyası çatlamış ayakkabıları inceledi. Derken gözleri üzerinde ki gömleğe kaydı, o da baya bir eskiydi, yıkanmaktan dolayı eprimiş gömleğin en alt düğmesi yoktu. Uyanmaya çalışıp bu hayal aleminden çıkmak istedi ama yapamadı. Yok içeride olanları görmeliydi. Kapının kolunu tutup kendine doğru çekti, içeriden gelen küflü nem kokusu daha yoğun dalgalar halinde yüzüne hücum etti. Aldırmadı bu acı kokuya, içeriye yöneldi. Gözlerini kırpıştırarak odanın içerisine bakındı, evet burası bir sınıftı. Ahşap masa ve sandalyeler, duvardaki yazı tahtası, ve pencerenin hemen yanında ki öğretmen masası..
Neden böyle bir hayalin içindeyim dememek için kendisine bir süre direndi. Durumu daha iyi anlamak için sınıfın içerisine doğru. Sınıf bomboştu, camları eski tip çift cam ahşap pencerelerdi. Sınıfın duvarındaki panolara bakındı. İğneyle tutturulmuş sigaranın zararlarını anlatan küçük makaleler ve öğrencilerin isimlerinin yazılı olduğu sınıf listesi gördü..
Günümüz insanını ne bilgisizlik ne doğa ne de hastalık öldürecektir. Şimdiki muazzam ve silahlı uygarlığı yok etmekle tehdit eden tehlike yine insanın kendisidir. "O her zamankinden iyi yaşayabilir, ama nasıl yaşaması gerektiğini her zamankinden daha mı az bilmektedir?" İnsan kim olduğunu bilmeden başka bir şeyden nasıl söz edebilir?17
Sayfa 28 - Fecr Yayınları: 811 / 1. Baskı: Mart 2024
Bakmaya doyamadığım gözlerini ağlayarak kurutma...
"Ağlama," diye fısıldadı kulağıma. "Benim bakmaya doyamadığım gözlerini onlar için kurutma."
Itır Akay
"Evet korkuyorum, ama korkum bana yönelik değil!" Gözleri beni bulduğunda, "Ya seni buradakilerden koruyamazsam? İşte beni korkutan bu. Benim gücümün kaynağı sensin Elzem, eğer birgün beni yalnız bırakırsan o çok sevdiğim karanlığın içinde kaybolurum. Seni buradakilerden korumak için gerekirse hepsinin eceli olurum, ama arkamı dönüp baktığımda orada olmalısın. Beni anlıyor musun?"
Karanlığın Dokunuşu
Bir masalın iki kahramanıyız.
Binbir gece peşimizde uğrular
Kâh ölümü alırız koynumuza,
Kâh dönülmez bir ülkeye gideriz.
Ya ufuklar dolanır boynumuza,
ya da vuruluruz, kefen giyeriz.
Bizi bizden iyi bilirsin Rabbim,
bir masalı bir gerçeğe ansızın,
yalnız sen döndürebilirsin Rabbim...
İki divâneyiz saman yolunda
O bir ay ışığı, ben ise karanlık
Kâh ben o'na düşlerimi yollarım
Kâh başımda duman duman izleri
Onda nur'a döner benim ellerim,
bende yıldız olur onun gözleri
Bizi bizden iyi bilirsin Rabbim,
Bir mehtabı karanlığın göğsüne
ancak sen indirebilirsin Rabbim...
Nurullah Genç
instagram.com/reel/C4yvhE9CEt...
karanlığın kılıncı darbe darbe yâr gözleri
yarıldı künhümüz, döşendi kehribâr gözleri
Sayfa 14Kitabı okudu
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
Yabancı adam düşünceye daldı. Bakışları karanlığın derinliklerine gömüldü.
Gözbebeklerindeki küçük küçük aydınlık noktalarla, gözleri yaz ve güneşin pırıl
pırıl ve cömertçe eğleştiği bir parktaki iki uzun ağaçlıklı yola benziyordu. Bu yollar
da yuvarlak loşlukta böyledir ilkin, giderek yoğun bir karanlığa gömülerek uzanır,
nihayet ileride parıldayan bir noktaya gelip dayanır, belki çok daha aydınlık bir
güne açılan öbür baştaki çıkış kapısıdır burası. Ben bütün bunları düşünürken, o
duraksaya duraksaya, sanki bir gönülsüzlükle sesini hizmete koşuyormuş gibi.
"Evet. hatırlıyorum." dedi.
Sayfa 19
