Mihail Yuryeviç Lermontov, Kafkasya'da Rusya'nın ete kemiğe bürünmüş haliydi. Gördüğü manzara karşısında büyülenen o aksi, gösterişli ve genç subayların ilk örneklerindendi. O, Rus halkına Kafkasya'yı tanıtan büyük bir yazardı. Rusların gözünde
"Kafkasya Şairi" olarak yerini koruyor. Adı, kısa ve bahtsız hayatı ile acıklı
"Karanlık çökmeden yıldızlar görünmez."
Sayfa 24 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Karanlık çökmeden yıldızlar görünmez.
Sayfa 24 - Kapı Yayınları
Gerçekler yıldızlar gibidir, karanlık çökmeden görünmezler.
Gerçekler yıldızlar gibidir, karanlık çökmeden görünmezler.
Gerçekler yıldızlar gibidir, karanlık çökmeden görünmezler.
Sayfa 44Kitabı okudu
Her akşam kent kararırken yüreğin de karardı
Kimseler bilmedi acını, herkes kendi surlarının ardına
Daha ilk karanlık çökmeden sığınıp, saklandı.
Sayfa 97Kitabı okuyor
Karanlık çökmeden yıldızlar görünmez.
Cemil, karanlık çökmeden, Sadri Alışık’ın bîr filmde söylediği gibi “insanı az Allah’ı bol” yerlerde dolaşıyor, göğsünü iyice şişirerek derin nefesler alıyordu, geçmiş de gelecek de bu nefesin içinde.
Sayfa 139 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Ondan gizlice bahçeye inmesini, orada, söğüt ağaçlarının altında beni beklemesini söylemen için yalvarıyorum. Oraya gelmesi için benim adıma ona yalvar, ona geçmiş günleri hatırlat, aşk adına yalvar; sevdiği kadının akılsız ve mutsuz bir kadın olduğunu, yakında öleceğini, karanlık çökmeden önce yüreğini onu açmak istediğini söyle; Artık tamamen mutsuz olduğunu ve cehennem ateşinde yanmadan önce gözlerindeki ışığı görmek istediğini anlat. Ona bu kadının bir günahkar olduğunu, suçunu itiraf Edip af dilemek istediğini söyle. Acele et benim adıma açıkça konuş onunla…
Sayfa 58 - Anahtar kitap
Gerçekler yıldızlar gibidir, karanlık çökmeden görünmezler.
Sayfa 46Kitabı okudu
"Gerçekler yıldızlar gibidir,karanlık çökmeden görünmezler."
Sayfa 44 - İthaki yayınlarıKitabı okudu
Karanlık çökmeden hemen önce, sakin denizde-sanki okyanus sarı bir örtünün altında sevişiyormuşçasına-yükselip alçalan ve sallanan koca bir Sargas yosunu adacığından geçerlerken kısa misinasına bir lambayla vurdu.
Sayfa 50Kitabı okudu
Karanlık çökmeden aydınlık başlar mı? İnsan düşmeden kalkar mı? Kaybetmeden kıymet anlaşılır mı? Azmetmeden başarı gelir mi? Çamura bulanmadan insan arınır mı? Sevmeden sevilmek hiç olur mu? Ölmeden önce doğulur mu? Söyle, sen söyle bana lütfen.
Karanlık çökmeden yıldızlar görünmez.
Bir şeyin hakikati, yıkılırken ortaya çıkar. Düşerken, yıkılırken, kaybederken ne isek aslında oyuz.
Sayfa 24Kitabı okudu