Gitmek isteyene hak ettiği şiir
Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!
Git de şen şakrak geçen günlerine gün ekle,
Beni kahkahaların sustuğu yerde bekle.
Git ki siyah gözlerin arkada kalmasınlar,
Git ki gamlı yüzümün hüznüyle dolmasınlar.
Aşk dediğin beklemektir Ey Sevgili!
Kays gibi Mecnun olana kadar, Hz.
Yakup gibi aydınlığa hasret kalana
kadar beklemek bekleye bekleye
gözden olmak, sözden olmaktır.
Ve beklemek dünyanın en asil eylemidir,
eğer beklenene değecekse. Bilesin!
Kays Leyla'nın çocukluğudur.
Sayfa 67Kitabı okudu
"Sırdır ki gizli gerektir, sevgilinin adını dile düşürmek, hakikatte ayıptır. Kays bir dağ delisi gibi davrandı, gitti sahralarda çöllerde aşkımızı ona buna anlattı, bense kimseciklerle paylaşmadım onun sevgisini, içimde büyüttüm, büyüttüm, büyüttüm... Budur ki benim onu daha ziyade sevdiğime delildir."
Sayfa 6 - LeylaKitabı okuyor
أسرب القطا هل من يُعير جناحه
لعلي إلى من قد هويت أطير!
Ey kuş sürüleri! Bana kanadını ödünç verecek yok mu
Kanadım olsa da sevdiğime doğru uçsam
Kays b. Mülevveh
Müşriklerden olma!
قُلْ اَغَيْرَ اللّٰهِ اَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُۜ قُلْ اِنّ۪ٓي اُمِرْتُ اَنْ اَكُونَ اَوَّلَ مَنْ اَسْلَمَ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِك۪ينَ
De ki: “Gökleri ve yeri yoktan var eden Allah iken, O doyurur ama (kimse tarafından) doyurulmaz iken Allah’tan başkasını mı veli edinecekmişim?” De
Gün geldi, Kays'in bu hali son ucuna vardı
içindeki sevgi toprağı verdi ulu yemişini
O öyle yaratılmıştı sevmek ve sevgisine kendini vermek üzere
Aşk içinde cânı teslim etmedür tedbîrümüz
Böyle ta'lîm eyledi evvel nefesde pirümüz
Kays bir dîvâne-i bı-kayd imiş likin bizüm
'Âleme sît-ü-sadâ salmışdürür zencirümüz
Kîmyâ-yi aşka biz mâliklerüz tâlib bize
Bir kara toprağ ise altun eder iksîrümüz
Sâki-i bezm-i kazâdur kâse-i ser sâğarı
Mey yerine kan sürer ol bezmde şemşirümüz
Ey Hayâli biz Kelâmullah-ı nâtık olalı
On sekiz bin âlem olmuşdur bizüm tefsîrümüz
Kâys
Bağdat'ta en çok kutsal metinler yazılıyormuş kağıtlara. Acaba üzüntümü giderecek bir teselli cümlesi var mıydı o kitaplarda?
Sayfa 36
Mecnun (Kays) şöyle der:
"Ben bir memleketten geçiyorum ve Leyla'nın memleketi gibi o duvarı şu duvarı öpüyorum. Benim kalbimi sarhoş eden memleketin sevgisi değildir. Fakat o memlekette oturanın sevgisidir."
Sayfa 17 - nesilKitabı okuyor
