Sabitlenmiş gönderi
Yere düşenler kendilerine geldiklerinde, artık başka bir insan olurlar.
Uzun müddet hareket ve faaliyetten kalan uzuvlar gibi kalbi de, bazı nevi hisleri de uzun bir atalet neticesinde uyuşturmak, söndürüp kökleştirmek mümkündür. Rüyetini kaybetmiş bir göz, kurumuş bir parmak, söndürülmüş bir hasta ciğer, nasıl, yaşayan ve duyan uzuvların konseri içinde bir meyit gibi atıl ve hissiz yaşarsa, söndürülmüş bir his ve emel de öylece kalbin bir köşesinde kuruyup kalır.
Sayfa 174Kitabı okudu
Bir kitap okudu
208 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Yalnız kalmanın bin şekli var: İnsan boş bir evde, sevilmiş bir kadının yanında yalnızlıktan bunalabilir. Kaybedilmiş bir sevgilinin bıraktığı derin boşluğu bilen insanı sükût, gürültüden daha fazla mustarip etmez. İyi düşünürsen hayatta tek başına yahut bir arkadaşla beraber olarak yürüyen insan, ölen, yani ilaçsız bir yalnızlığa mahkûm olan insandan farklı mıdır ?
Sayfa 172Kitabı okudu
Birini güzel olduğu için sevmezsin ki, sen sevdiğin için güzel olur o.
Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim? ‘’
En bilge insan, çelişkileri bol olandır.
İnsanın sevdikleri tüm eşyalarıyla birlikte ölmeli.”
Ele geçirmeye çalışırsan muhakkak yitirirsin o'nu. Çünkü bırakmaktır kalmasını sağlayan.
Bazı geceler dümen gibidir. Saatler sabaha ulaşırken öyle bir döner ki bütün hayatın seyri değişir bambaşka bir yere kırar kaderi"
Beni bu güzel havalar mahvetti, Böyle havada istifa ettim Evkaftaki memuriyetimden. Tütüne böyle havada alıştım, Böyle havada aşık oldum; Eve ekmekle tuz götürmeyi Böyle havalarda unuttum; Şiir yazma hastalığım Hep böyle havalarda nüksetti; Beni bu güzel havalar mahvetti.
İşin içine bir kez güvensizlik girdiğinde hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Hayatın ne olduğunu fark etmeye başladığınız yaşlarda artık sizi hayata en çok bağlayan noktalardan biri kendi ürettiklerinizin sonucunu görmektir. En büyük burukluğu ise üretmediğinizi hissettiğiniz an yaşarsınız.
Evet, yüzyılımızda herkesin tekliğe kaçması, kendi kabuğuna çekilmesi, varını yoğunu başkalarından kaçırması insanları sadece hemcinslerinden uzaklaştırma, karşılarındakini kendinden nefret ettirme sonucunu veriyor. Biriktirdiği servetin miktarı arttıkça, “Artık kudretliyim, hiçbir ihtiyacım kalmadı!” diye düşünüyor. Akılsızın, ne kadar çok biriktirirse kendisini o ölçüde ölüme götüren bir iktidarsızlığı güttüğünden haberi yoktur, çünkü yalnız kendine güvenmeye alışmıştır o. Toplumda tek olarak sivrilmiş, ruhunu insanlara, insanların yakınlığına inanmamaya alıştırmıştır.
Belki de dünyanın kendisi anlamdan yoksundur.
