hakkında 10 tane falan film çekilebilecek bir kitap.Muazzam kurgu. Keşke unutabilsem de bir daha okusam denecek türden.Şehir hayatından uzaklaşıp dağa çıktığınızda temiz havayı ilk alışınızdaki baş döndürücü etki gibi.
OlasılıksızAdam Fawer · April Yayıncılık · 202385,6bin okunma
Keşke unutabilsem seni!
Neyi anımsayacağım o zaman?
Çünkü sonuçta, seni anımsamak için kendimi unuttum;
yani seni unutursam kendimi anımsayacağım;
ama kendimi anımsadığım anda da seni tekrar anımsayacağım.
Sana canını en çok ne acıtır anlatayım mı?
Onun seni sevmediğini bilirsin ama yine de vazgeçemezsin ondan. Hiçbir umut olmadığını bilirsin ama yine de her gece "olsun" diye dua edersin. "En çok neyi istersin" diye sorsalar, bir saniye bile düşünmeden "onu" dersin. Gizli gizli fotoğraflarına bakarsın, uzun uzun hayaller kurarsın. Onu sadece tek bir an bile görmek için, saatlerce beklemeyi göze alırsın. Bir kere "seviyorum" demesi için, ömrünü verirsin. Bir derdin olduğun da en çok ona anlatmak istersin, üzüldüğün de ona sarılmak. Yüreğinde bu kadar sevgi taşıdığın için, onu bu kadar çok sevdiğin için kendinden nefret edersin. "Keşke unutabilsem, bir mucize olsa da onu unutabilsem" diye saatlerce ağlarsın. Birilerinde çare ararsın, birilerinde nasihat. Birileri bir şeyler söylese de acıların dinse diye teselli ararsın. Ona onu ne kadar çok sevdiğini söylersin; sadece bir şans, tek bir şans vermesini istersin. O seni sevmese bile, senin onu hergün seveceğini söylersin. Onsuz yaşayamayacağını, hiçbir zaman mutlu olamayacağını anlatırsın. Yalvarırsın. Bütün benliğini bir kenara bırakıp sadece onu yaşarsın. Onu her gördüğünde "mutluluğum bu kadar yakınken, bu kadar acı niye" diye düşünürsün. "Bu kadar zor mu dersin? Seni kendinden bile fazla seven bir insanı, biraz olsun sevmek bu kadar zor mu?" diye isyan edersin. Lanet edersin. Ondan vazgeçmek istersin ama yapamazsın. İşte en acısıda bu ya, onun seni sevmediğini bilirsin ama yine de vazgeçemezsin ondan.
Dostoyevski. Çok fazla Dostoyevski. Neden bu kadar Dostoyevski'ye maruz kaldım ki? Bağımlı oldum. Ne onla ne de onsuz yapabiliyorum. Ah güzel Dostoyevski! Bir kitabını daha bitirdim. Ne yaptım ben? Birinin etkisini tüm beden ve ruhumla hissederken, diğerine başlamayacağıma dair kendi kendime söz veriyorum. Ancak bu söze ne kadar süre