Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum...
Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan...
Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil...
Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm...
Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan...
Çocuksun sen, çocuğumsun
Sayfa 236 - Everest Yayınları - 2. Basım - Ekim 2021Kitabı okudu
Kendi kalemimden..." Yorum sizin "
Havada süzülen kırlangıçlar baharın müjdesidir bana hep. Bahar nasılda insanın içini ısıtır. Bu sabah havada uçuşan kırlangıçlarsa insanın içini ürperten bir sonbahar hatta buz kesmiş bir kış sabahı gibi adeta… Mutlu bahar sabahlarının, kuş cıvıltılarının aksine tarihin en karanlık sabahı. Arabasına öyle hızlıca binip uzaklaşmıştı ki arkasından el bile sallayamamıştım. Sandalyeye çökmüş öylece bakakalmıştım, bu kadar kolay olamazdı gidişi
Bu sevimsiz, soğuk sabahın aksine bir yaz telaşı gibiydi gidişi. Arkasına bile dönüp bakmadan yeni umutlara koşmak için son hız gitmek istercesine koşup çıktı kapıdan, çıktı ve gitti. Gidişler kimine umut, kimine de karanlıktı bu sabah. Yüzündeki fütursuz bakışta yanlış mevsimde uçuşan kırlangıçların telaşlı yüzü gibiydi, o da yeni sıcak bir yuvanın telaşı içerisindeydi. Bense dağılan bir yuvanın tam ortasında kalmış yaralı bir kırlangıç kuşu…
" Zeynep ÖNER "
Serzeniş
2.Şiirim🗼Yorum yapabilirsiniz👏
Soğuk rüzgarları hissettim bahçende
Kırlangıçlar gülümsüyordu her köşede
Ben seyyahtım sevdayı arayan
Bir kalp ile bir dil ile
Sancılı dağlar gördüm vadi tepesinde
Düşlerimle hissettim hayalin ötesinde
Ben çobandım sevdayı arayan
Bir kalp ile bir dil ile
Dünya döner seyri alemde
Işıklar dans eder karanlığın gölgesinde
Ben şairdim sevdayı arayan
Bir kalp ile bir dil ile
Kitapta bulunan en sevdiğim 'kırlangıçlar' bölümü:
"Hiç ayrılmayalım, olmaz mı?"demek vardı, fakat bu pek geniş manalı ve müphemdi. Nasıl ayrılmayalım?
"Bir yuva kuralım!" deseler, bu da pek bayağı kaçacaktı. '...'
Dünyanın geçiciliğinden, gökyüzünün sonsuzluğundan, sulardan '..' bahsederlerken, gözleri birbirine hasretle bakar ve: "Birbirimizden nasıl ayrılacağız?" demek isterlerdi.'...'Dostluktan filan bahsederken, sesleri titriyor gibiydi; yahut onlar böyle zannediyordu.
Fakat böyle zamanlarda hemen birinden biri, bir kahkaha atar ve işi alaya bozardı: içi burkulduğu halde...
'...'
Söylemek istediği şeyleri gözleriyle anlatmak istedi. Tam bu sırada, üzerinde oturdukları söğütten sarı bir yaprak koptu, iki tarafa sallanarak aralarından geçti ve dişinin en manalı baktığı zamanda gözlerinin önünü kapattı.
Erkek bu bakışı görmedi.
Fakat her ikisi de sarı yaprağı gördüler.
Erkek ağzını açtı:
"Senden hiç ayrılmak istemiyorum..." demek üzereydi ki, ... soğuk bir rüzgar esti.
Dişi erkeğin sözlerini işitemedi.
Fakat her ikisi soğuk rüzgarın sesini duydular.
'...'
ikisi de içini çekti.
'...'
Ayrıldılar... Ve bir daha birbirlerini görmediler.
Sayfa 40 - yky-yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
“Bahçeye dikeceğim ellerimi,
Çiçekleneceğim,
biliyorum, biliyorum, biliyorum
Ve bembeyaz yumurtalarını bırakacak
kırlangıçlar
Avuçlarımın mürekkep lekeli
çukurlarına”
FURUĞ FERRUHZAD
kırlangıçlar
Eğer kırlangıçlarda kitap yazmak âdet olsaydı, bunların yazacakları kitaplar muhakkak ki üniversitelerde okutulurdu.
Ve artık sen yoksun diye
Ve artık sen yoksun diye
Kırlangıçlar uğramaz oldu memleketime
Papatyalar açmaz oldu dağlarımda
Gelincik çiçekleri boyun büktü
Yağmursuz kaldı kara toprak
Göç eder oldu leylekler
Uzak dağlardaki ışıklar sündü tek tek
Yıldızlar daha çok peraklaştı
Ay dolunaya dündü hergün
Ve artık sen yoksun diye...
recep_y21
-Yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa: 'Dünyada neler gördünüz?' dese herhalde verecek cevap bulamayız.
Koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki...-
-Kırlangıçlar-
OKUMALISINIZ!!!
KIRLANGICIN ÖYKÜSÜ
Kırlangıcın biri, bir adama aşık olmuş.
Penceresinin önüne konmuş,
bütün cesaretini toplamış,
röfleli tüylerini kabartmış,
güzel durduğuna ikna olduktan sonra
küçük sevimli gagasıyla cama vurmuş.
Ne güzel şarkı söylüyorlar. Hayır! şarkı söylemiyorlar.
Kırlangıçlar göçmen kuşlardır. Çok hızlı uçarlar. İşte o göç sırasında yüzlerde kırlangıç fırtınaya yakalanıp ölürmüş. Göçü başarıyla tamamlayan kırlangıçlar, geldikleri ülkenin sıcak gökyüzünde uçarken, yollarda kaybettikleri arkadaşlarını anımsar, acıyla, öfkeyle böyle çığlıklar atarlarmış.
Sayfa 315Kitabı okudu
Ben sizi sevdim oysa
Bir alacakaranlık serinliğiydi akşamın
Ellerinizden bir gün ışıyordu.
Gözlerinizde mahmurluğu sabahın.
Ben sizi sevdim oysa
Saçlarınız nisan yağmuruna tutulmuştu.
Daha ilk ayazda üşümüştü bir sevda
Çakıl taşları bileklerinizi kanatıyordu
Ben sizi sevdim oysa sevdim
Daha çürümemişti içimde dünya.
Mevsimler geçmemişti içimden hala.
Durup üşüyen kırlangıçlar misali
Ellerim alnımda gözlerim havada
Ben sizi sevdim oysa.
Ben sizi sevdimdi oysa
Karanfiller soluyordu vazolarda,
Gülcede güller ağlıyordu.
Günlerden salı bir ayrılık düşüyordu.
Sabahında yolların eli üşüyordu.
Ben sizi sevmiştim oysa...
Mona Rosa.
