"Kendimizi unutmaya çalışmamalı mıyız? Kişinin kendini bilmesi (self-conscious: özbilinç) onu utangaç, çekingen ve sosyal anlamda ketlenmiş kılmaz mı?" Hiç şüphesiz ki çok soru soran bazı kimseler "hangi ayağının hangisinden sonra geldiğini düşünüp durmaktan çukurdan çıkamayan o meşhur kırkayaktan bahsedeceklerdir. Bu kırkayak hikâyesinden çıkarılacak ahlaki ders elbette ki şudur: "Olanlara bir de yaptıklarınıza dair farkındalığınız arttığında bakın."
Bir kişiliğe sahip olabilmek için kişinin aynı zamanda bir hiç olması gerekir. Kişinin kendini bilmesi için, hiçbir şey bilmemesi gerekir. Uykusuzlar dünyayı hemen ve sürekli bilirler; hiç boş zamanları, kişilik için hiç boş alanları yoktur. Hiç rüyaları olmadığı için hiç hikâye anlatmazlar ve lisanı kullanmazlar. Lisanları olmadığından yalanları da yoktur. Böylece gelecekleri de bulunmaz. Burada, şimdi ve son derece bağlantılı yaşarlar. Saf bir gerçeklik içinde yaşarlar. Ama hakikati yaşayamazlar çünkü hakikate olan yol, filozofun dediği üzere, yalanlardan ve rüyalardan geçer.
Sayfa 137 - To Had
“Bu kitap, hiç hayatı olmamış bir adamın biyografisidir.
Vicente Guedes’in ne kim olduğu bellidir, ne de ne iş yaptığı…
Bu kitap için onun elinden çıktı, denemez; onun ta kendisidir çünkü. Fakat burada bize söylenen her kelimenin ardında, karanlıkta kıvranıp duran muammaların olduğunu da unutmayalım.
Vicente Guedes için, kişinin kendini bilmesi bir sanat, bir ahlaktı; düş kurmak ise onun diniydi.”
Ben sana “Sen kimsin ?”diye sorduğumda,eğer gerçekten içine bakarsan yanıtın “Bilmiyorum”olabilir.Söyleyebileceğin her şey hafıza olacaktır sen değil.Tek gerçek,hakiki yanıt “Bilmiyorum”olabilir çünkü kişinin kendini bilmesi en son şeydir.
Sayfa 128
Kargaşalık anlarında, bir kişinin açık ve seçik olarak konuşması ve istediğini bilmesi, bir şefe ait olduğu sanılan bu enerjiye, gevşek iradelerin boyun eğmesi gerekir. O zaman bu zat güçlü olarak kendini anlatır ve bu duruma alışmış bir insan olarak kendisine itaat edilmesini ister.
Sayfa 33Kitabı okuyor
Göz öyle yaratılmış ki her şeyi görüyor da kendini göremiyor. Kişinin kendini bilmesi, kendi kusurlarını görebilmesi üçüncü gözü gerekli kılıyor; kalp gözünü.
Sayfa 106Kitabı okudu
