pencere önünde oturup uzun uzun kimsenin bölemeyeceği kesintisiz düşüncelere dalsam,,, hakikatimin tözünü düşünmeye başlasam yeniden,,, hayır annemi hiç düşünmeyeceğim artık,,, çocukluğumu,,, kaçık sevgililerimi,,, kötülükleri hiç,,, kendimi düşünmem gerek,,, ben neysem oyum,,, bu benim desem,,, varoluşun anlamını yeniden kendimde kursam yavaş yavaş,,, dünyada hiç kimsenin neden kendi olamadığı üzerine bir kitap yazsam,,, bu ülkedeki vicdan yokluğunun nedenini anlatsam,,, yanıma sadece şiir kitapları alsam, bütün dünyanın şiirlerini okumak ölene dek sürse,,,