Okuması keyifli, akıcı ve heyecanlı bir kitaptı. Sadece Fallon’u bazı sahnelerde ‘’kendine gel!’’ diyerek sarsmak istemedim desem yalan olur.
Kitabın başından sonuna kadar ‘Dante ile evleneceğim, canım prensim’ modunda gezmesi biraz ergenceydi. Bu nasıl bir Dante tutkusudur anlamadım gitti. Yani gerçekten olaylar bu şekilde ilerlemeseydi bile Dante’nin onu kraliçesi yapacağına asla ihtimal vermedim. Ki bence ikinci kitapta Dante’nin aslında o kadar masum biri olmadığını göreceğimizi hissediyorum. Dante’nin sarayda Fallon’a yaklaşımı, prenses ile yakınlığı midemi bulandırdı. Dante’yi hiiiiçç sevmedim.
Lorcan’dan tam olarak ‘’İşte bu adam!’’ enerjisi aldım. Tüm fantastik evrenlerde olduğu gibi bunda da esas kızımızın koşulsuz güvenip, sırtını yaslayabileceği has karakter işte bu :)
Komik, eğlenceli, güçlü ve ateşli; Fallon daha ne istesin ki?
Dipnot: İkinci kitapta Dante’yi seçerse Karga Krallığına gidip onu tokatlarım :)
