Buda öğretileri bu muymuş dedirten bir kitap okumuş oldum.
Halk içinde Hakk(?)la beraber yaşama üzerine dersler vereceğini ummuştum ancak, dünyadan ve içindekilerden tamamıyla elini eteğini çekerek, sanki hiç yaşamamış gibi yaşamayı öneren bir bilge.
Neye dayanarak böylesi bir akım evrenselleşir ve dallanıp budaklanır, anlam veremedim.
Bir önce okuduğum Epiktetos kitabında da benzer öğretiler olmasına rağmen, yine de insana insan olduğunu, dünyada ve toplumla beraber yaşadığını unutturmadan dersler verdiğini gördüm.
Toplum elbette önce bireyin iyileşmesiyle düzelir evet, ama burda yazılanlar ve öğretilenlerin amacı sanki toplumun ıslahı ve hayrı için değil,
daha çok vahşi bir yaşamın güzellemesi gibi.
Günümüzde yahut tüm zamanların çoğunluğunda bu fikirlerin yaşanabilir yahut sürdürülebilir olduğunu düşünmüyorum.
Bu dünyada hastalar için doktorlara, evler, yollar için işçilere, ekmek için fırıncılara ihtiyaç var.
Başını alıp dağlara çekilmenin mantıksız ve yersizliği malum.
Bununla birlikte, çeşitli dinden önderlerin çok farklı zamanlarda buna benzer öğütler verdiğine de şahitiz.
Mesela Yunus Emre'nin şiirlerindeki boyun eğme, her kötülüğe iyilikle karşılık verme, sonsuz sabır gibi önermeleri ile arasında çok az fark bulunabilir ancak.
Yanlış yaşarım diye hiç yaşamayan, yanlış resim asarım diye duvarlarına hiç resim asmayanlar var ya hani,
heh onların akıl hocası Buda'mış meğer.
Bol tekrarlı, okumadan fikir sahibi olunamayacak bir efsane..
Meraklısına rastgele..
