"Seni felsefi açıdan yetersiz buluyorum."
Albert Camus'nun 1951 yılında "Başkaldıran İnsan"ı yayımlamasından sonra -daha sonra 'son iyi arkadaşımdı' diyeceği- Camus'ya açık mektubunda böyle yazıyor Sartre... Camus, naif bir kişiliğe sahip olmasaydı ve saldırgan bir üsluba sahip olsaydı, "Seni romancı olarak yetersiz buluyorum." şeklinde bir cevap yazabilirdi ve bu kitabı örnek gösterirdi.
Jean Paul Sartre, 1939'da yazdığı bu kitaptan önce "Tersi ve Yüzü"nü okumuş mudur, bilmiyorum ama gerekse "Tersi ve Yüzü", gerekse "Sürgün ve Krallık" bu kitaptan çok daha büyük eserlerdir.
"Duvar" kitabındaki hikâyelerin, Sartre'ın "Varoluş, özden önce gelir." ifadesini açıkladığını söyleyebiliriz. Nasıl planlar olursa olsun, nasıl idealler olursa olsun, varoluşun insan için birinci önemde olduğu ve tüm planların da varoluş ideali altında ezildiği Sartre'ın en önemli dayanak noktası.
Bu tarzda yazılan bir kitaptan bahsetmek zor çünkü ciddi bir inceleme için hikâyelerin içeriğinden bahsetmek gerekir. Bunu yapmak da bana uygun düşmez. Sartre'ı anlamak için iyi bir okuma seçeneği olabilir ama bir başyapıt da değil benim gözümde.
Kitapta, yer yer fazla sayılabilecek derecede erotizm olduğu söylenebilir, bunu belirtmeden geçemeyeceğim.
