Ahmet Mithat Efendi en sevdiğim yazarlardandır ama kendisini okumak sadece bu kitapta nasip oldu. Umarım daha fazla eserini de okuyacağım.
Bu kitap bilindiği üzere yanlış batılılaşmayı çok güzel bir şekilde eleştiriyor ve bunu yaparken gerçekten ortaya kaliteli bir iş koyuyor.
Kitapta bulunan Felatun Bey tembellik, israf, savurganlık terimlerini temsil ederken Rakım Efendi çalışkanlık, tutumluluk, güzel ahlak gibi terimleri temsil ediyor. İki karakter de birbirlerinin tam zıttı.
Rakım Efendi bir yazar. Kalemini her alanda oynatıyor. Şiir de yazıyor, roman da. Alaturka bir kişilik ve bulunduğu ortamlarda Alafranga olmaya çalışıyor. Felatun Bey de tamamen Alafranga bir karakter. Rakım Efendi ve Felatun Bey'in çakıştıkları konular sayesinde Alafrangayı, batıyı, yanlış batılılaşmayı enfes bir şekilde eleştiriyor kitap.
Kitapta en beğendiğim kısım Ahmet Mithat'ın inanılmaz samimi bir şekilde kitaba dahil olması. Sanki olaylar yaşanırken görünmeyen birisi olarak olaylara tamamen şahit oluyor. Kitapta güzel imalarda, göndermelerde bulunuyor. Ani çıkışları beni bazen güldürdü. Tabi kitabın bu özelliği herkesin hoşuna gidemeyebilir.
Okuduğum en güzel Tanzimat Edebiyatı eserlerindendi.
