G.H insanlarla gereksiz diyaloglardan kaçınan, kendine özel bir sessizliği olan o sessizlikten beslenen yaşamını elleriyle şekillendiren yoğuran yontan bir heykeltıraş, GH bir kadın.
Bir gün,kadınlığından mesleğinden ve sessizliğinden soyutlanarak yaşamın/ın evvelini ve ahirini sorgulamaya iten ve onu hali hazırda kitleyen duygusal felç yaşamasına sebep bir durumla karşılaşır. Bir hamamböceği ile karşı karşıya gelmek. Dolabın kapağını can havliyle kapatıp hamamböceğinin kabuğunun kırılmasıyla GH'nin içsel çilesi başlar: Bu kitap bu kırılma sesinin ezgisidir bundan sonra.Zira kırılan kabuk, GH'nin kalbinin, ruhunun, tutkularının ve inancının kabuğudur.Kırılan kabuğun arasından sızanlar hamam böceğinin özünün dışa vurması gibi GH'nin yontulmamış hisleridir artık ellerinin marifetiyle değil, zihninin tüm kıvrılmarında şekillenen biçimden biçime giren; yalnızlık, umut, merhamet, aşk ve inanç kavramları üzerine bestelenmiş felsefik bir nazmın peşinde bir GH bir ben (G) sürüklenip dururken duyulan hazdan bahsetmeme gerek var mı!
Lispector'dan okuduğum 3.kitap.Bu kitapta sözcüklerin ezgisine kapılmışlığımdan bazı pasajları yeniden okudum.Kafkavari düşünce biçimi, biraz Suskind'den güvercin çilesi Sartre'den mütevellit bir çözümleme ama illaki Lispector'un kadın eli değmiş şiirselliği diyorum.Bazılarınız mutlaka okusunEsen kalın.#1001kitap
480.jpg)
