Karaduygun
Sema KaygusuzYorumlar ve İncelemeler
kendi kafasına sığmayanlar: karaduygun'lar.
"karaduygun, kendi kafasına sığmayandır. düşüncenin yüzyıllar içinde tamamlandığını bilinciyle kör kuyulara dalmayı göze alır. dünyaya alışamaz, tahammül edemez, dünyevileşemez. öç duygusu olmadan dehşete kapılır, iğrenmeden yadırgar, hamasete kanmaz, için için bağışlasa da aynı döngü tekrarlanmasın diye affedemez, sürekli anımsar, anımsadığı için uyuyamaz, uykusuzluk yüzünden unutamaz." diyor kaygusuz kitabın arka kapağında.
karaduygun'a, şair arkadaşı 
Birhan Keskin in iç kanamaya benzer gizli bir uykusuzluk hastalığıyla başlar, yine onunla bitirir. bu başlangıç ve bitiş arasına, hayal mi gerçek mi olduğunu anlayamadığım çok güzel şeyler sıkıştırır. biraz kırgın, hüzünlü, yabancı karakterlerle tanıştırır bizi. ilk kez sema kaygusuz okudum, okumaya da devam edeceğim. o kadar çok beğendim ki. özellikle 
Musa Anter le, terziyle, zühal'le ve ezel'le ilgili olan bölümlere hayran kaldım. hele birhan keskin'in uykusuzluğuyla aralara sızması... ne güzel bir kalem, ne güzel bir anlatı, ne güzel bir edebiyattır bu. okuyunuz, lütfen. sevgilerle.
“İster istemez derin bir dalgınlığın perdesinden dinliyoruz birbirimizi.”
(S: 12) 
Karaduygun
Sema Kaygusuz Karaduygun’da “kara”nın anlamını bir eldiven gibi tersine çeviriyor. “Ebedi dulun dili”yle sarmalanmış karaduygunun kafasındaki seslerin birer sanrı değil, gerçekliğin ona has hissedişi olduğunu, bu hissedişin çokçası
