Tarık Tufan'dan bir Çağan Irmak filmi tadında kitap daha. Ama burda Çağan Irmak filmi izlerken ki gibi hüngür hüngür ağlamıyorsun, göz yaşlarını içine akıtıyorsun. Gerçi bu daha kötü ya. Şebo'nun bir lafı var o geldi aklıma, "senin gördüğün yanağımdan süzülenler, asıl içimde gizli bir deniz var." Tarık Tufan'ın kitaplarındaki drama alıştık, ama nasıl dram yapay, arabeks bir dram değil. Hani hayatın acı gerçekleri vardır ya, görmezden geliriz, bilipte bilmezden geliriz, herkes bilir ama kimse konuşmaz, böyle film gibi izleriz. İşte o acılar. Mesela bir tane Hollywood yapımı, propaganda kokan, fon müziği eşliğinde acıklı bir sahne çıktığında herkes oturup ağlarken, ülkemizde, suriyede, Kudüste her gün ölen onlarca kişiye karşı hiçbir tepki (duygusal dahi olsa) göstermiyoruz. Neyse çok saptık, kitaba geçelim. Bu bir deneme kitabı otuz kadar yazıdan oluşuyor. Ben beş on tanesini falan not aldım, çünkü defalarca okunacak yazılar var. Bahsettiğim gibi kitabın ana çerçevesi hayat, hayatın içindeki acılar.
