"Hiçbir canavar, insan kininin sınırsız, alabildiğine yaratıcı sanatını denememiştir. Hiçbir canavar, bu kinin derecesine ve gücüne ulaşamaz.”
Konusu, zengin ve köklü Hindu ailesine mensup bir kadının toplumun en alt kesiminden bir işçi ile yaşadığı aşk, bunun acı sonuçları olan bu eser bu boşanmış kadının ikiz çocukları olan Rahel ve Estha nın çevresinde gelişiyor. Tüm bu olayları, dönemin Hindistan tarihini ve kültürünü, kız çocuğu Rahel’in gözünden okuyoruz.
Kitap sondan başa doğru, zamanda sürekli gelgitlerle ilerliyor, ama dikkatli bir okumayla kitabın sonunda yapbozun tüm parçaları yerli yerine oturuyor. Sanırım ben bu zamana yayılmış hem aile hem de kurgunun geçtiği toplumsal, sosyolojik, tarihi ve kültürü anlatan metinleri çok sevdiğim için bu kitabı da çok severek okudum.
Kitabın beni en çok etkileyen tarafı, sosyal özgürlüklerin kast sistemi içine sıkışması. İkizlerin anneleri olan feminist bir karaktere sahip Ammu’nun bunu dışa yansıtamaması, insan tutkusunun sınır ve kural tanımazlığı, insanların dokunulmaz ve dokunulabilir olarak ayrıştırılması, aşk gibi oldukça doğal bir dürtünün bile sistem yüzünden engellenmesini ve cezalandırılmasını okumak oldukça sarsıcıydı.
Bu Kast sisteminin içinde sıkışıp kalmış iki insanın ve bir ailenin trajik hikayesinin yanında 1960 lardaki Hindistan dönemini anlatan, şiirsel romanı severek ve etkilenerek okudum, henüz okumayanlara çok ama çok tavsiye.
"Düşünde mutlu olursan bu sayılır mı?"
