Kuduz AşısıA. Ali Ural

geceleri vitrinler okunur önce orda her harf diridir kanlıdır her alfabe kışların kapattığı yolları küreyenler yaşlı aslanların kürkleriyle irkilir parmaklarını kırıp kalbiyle saymayanlar kurumuş elleriyle iterlerken güneşi salıverir bir deli, sırtındaki çuvaldan harcın içinde demir baharın içinde kar hem ağaçlar kaybedince yapraklarını indirmeye kalkarlar omuzlarındaki yükü piramide taş taşıyan o/kullar ... not et; etsen de unutacaksın çünkü tırnaklarını boya yüzümü yırtmadan önce kalbini gerdir yüzünde kırışık yok bırak tarih sarılsın yaralarına tarih, kolu kopuk heykelleriyle markası ne bu saatin kimin haklı olduğunun ne önemi var çocuk kalpleri yiyen bir itin petrol lambasında yüzü parıldar markası ne bu otobüsün bir çakal gibi çekiştiren yolları ya bu kravatın markası bu en güzel sıkan boğazı bu ıslığın markası ne markası ne bu öpücüğün bu çiçekler hangi seradan hangi kanalda yüzdürülecek çelenk istemeyen bir müntehirin belçika browning'le yaptığı düğün sümüklüböceklerin girmediği kalplerin gürültüsüyle korkut onları onlar çentik attıkça kabzalarına ruhlarına düşsün kurbanlarının ruhu havalansın ne kadar karga varsa dünyada ziftli kanatlarıyla karartsınlar semayı haydi şimdi tam sırası çocuklar düşürün bu geceyi - hatırlayarak - kış ağaçlarından kesilen sapanları kalbini gerdir buruşuk kalbini kalbinin sesini harflere yasla her fırtına öncesi okuduğun kitapla yeniden buluşmanın o firtınası alıp seni götürsün kaldığın yere kaldığın yeri ürpererek aç bir kurdele koyduğun arasına beklerken bir kurdele ayıran hayat ile ölümü bir kılabilir el bastığın kitap kaldığın yeri ürpererek aç bir satır insanı doğrayabilir z'den başla yırt alfabeni güneş gözlüklerini caddeye fırlat güneşi çıplak gözle seyretmeliyiz şimdi madem ağın yok sırtlanlar için buzlu ruhlara fare kapanları sat gözleme deliği karardı: sor, kim? seni seyrediyor açlar! herkes karşılayacak şehre geldiğinde o aramada üzerinden çıkacak bir ölüden arta kalan ilaçlar seni ele verecek cehennem marka palto