Olive, Yeniden

304 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

Beğendi

4 günde okudu

Ben kimdim, hiçbir fikrim yok.

Olive Kitteridge 'in ardından sıradan insanların sıradan hayatlarına tekrar dahil oluyor kayıplarına, küçük zaferlerine ve en önemlisi yaşama inatlarına tanık oluyoruz. Genellikle Olive'in yaşlılık döneminde geçen hikayelerden oluşan kitap Olive Kitteridge'in hemen sonrasında başlıyor. İkinci baharını yaşamaya başlayan Olive'in hayatındaki değişiklikleri, pişmanlıklarını ve yeni kocası ve oğluyla olan ilişkisine odaklanıyoruz. Karakterimizin yaşamı üzerinden yalnızlık teması bu kitapta da öne çıkıyor ve anlatıcıların değiştiği diğer hikayeler üzerinden de önceki kitaptakine göre daha fazla sınıf farklılıkları konusunun işlendiğini görüyoruz. İlk kitaptan dürüst ve nobran bir karakter olarak tanıdığımız Olive ve onun olaylara ve durumlara verdiği tanıdık tepkiler genellikle rahatsız edici olsa da bana bu kitapta da yazılan hikayelerin insan hikayeleri olduğunu hatırlattı. Önyargıları ve başka bir dönemden kalma bakış açısıyla Olive kızmamıza rağmen hatta belki de bu yüzden sevmeden edemediğimiz bir karakter. İlk kitapla başladığımız hikayede hayatının farklı dönemleriyle beraber korkularını, kurduğu bağları ve yaşamını etkilediği insanları gözlemledikten sonra zaten benim için başka türlüsü de mümkün olmayacaktı. Olive, Yeniden bize insanın yalnızlığını ve sevgiye ihtiyacını hatırlatan değerli bir kitap.

Olive, YenidenElizabeth Strout · İthaki Yayınları · 202314 okunma

Reklam

Alper

“Onu bu kadar korkutan şey hayatını kim olduğunun veya ne yaptığının bilincine varmadan tüketmiş oluşuydu. Derinlerde bir yerde zangır zangır titriyordu ve bu hissettiği şeyi –kendisine- ifade edecek sözcükleri bulmakta zorlanıyordu. Ama hayatını hiç bilmediği bir şekilde yaşamış olduğunu hissediyordu. Gözlerinin önünde kocaman bir kör nokta olduğu anlamına geliyordu bu. Başkalarının onu nasıl gördüğünü hiçbir zaman anlamadığı anlamına geliyordu. Kendi kendini nasıl gördüğünü de.”

Sayfa 178 - PedikürKitabı okudu

Alper

“İşte o anda, insanların özündeki yalnızlığın asla hafife alınmaması, o karanlık boşluktan kaçınmak için yaptıkları seçimlere saygı gösterilmesi gerektiğini anladı: Bu Jim ve Helen için de geçerliydi, Margaret ve kendisi için de.”

Sayfa 207 - SürgünlerKitabı okudu

Alper

Betty hala ağlıyor, ama bir yandan da gülümsemeye çalışıyordu. “Hayat işte, Olive, nasıl olsun,” dedi. Olive bir süre bunu düşündü. Sonra, “Ama senin hayatın bu,” dedi. “Bu yüzden önemli.”

Sayfa 277 - KalpKitabı okudu

Alper

“Hayatı, ne de olsa, son demlerine gelmişti artık. Sardalye avlayan balıkçıların ağı gibi etrafına dolanıyordu hayat; üzerine yapışmış tüm o değersiz yosunlar, irili ufaklı deniz kabukları ve parıldayan balıklarla birlikte ağır mı ağır bir ağır bir ağa dönüşmüştü - okuttuğu yüzlerce öğrenci, kendisi liseli bir kızken okuduğu okulun koridorlarını dolduran kızlı erkekli liseliler (pek çoğu çoktan dünyadan göçüp gitmiş olmalıydı), gündoğumlarını, günbatımlarını izlerken içine dolan milyarlarca farklı tonda duygular, ona fincan fincan kahve servis eden garsonların sayılamayacak sayıdaki elleri – bütün bunlar geride kalmıştı, daha doğrusu kalmak üzereydi."

Sayfa 301 - DostKitabı okudu