Başlangıcı, "fakir köylü kız, zenginliği kısa süreliğine yaşar, foyasi ortaya çıkar, ağlayarak kendi sefil hayatına geri döner" şeklinde olan, ancak her zamanki gibi Zwein'in eşsiz ruhsal çözümlemeleri, varoluşsal bunalımlara dair tespitleri, savaşa dair nefreti ile giderek tempo kazanan sonunu okuyucuya bırakan kitabı.
Not: kitap boyunca bu insanlar hiç mi banyo yapmazlar deyip durdum. Kahramanın o oteldeki muhteşem günlerine dair her ayrıntı; sabunlara ipek çarşaflara, mis gibi parfümlere kadar anlatılmış ama hiç banyo yok, bir kez serinlemek için boynuna boğazına su serpti o kadar. Köyündeki hayatında pislik, koku, ter, küf, nem detayıyla anlatılıyor. İnsan, kızın o otele gelince şöyle nefis, püfür püfür yıkanmasını bekliyor, ama yok yok yok...
Aşık olun.
İyi okumalar dilerim.
