Yeni Dünya
Sabahattin AliYorumlar ve İncelemeler
Ah be Sabahattin Ali!
"Kendi kendime: 'Başladığın işi yarıda bırakma iki gözüm, sana yakışmaz!' diyorum" (s.9).
Sabahattin Ali'nin ne zaman bir şiirini, romanını ya da hikâyesini okusam, "Ah be Sabahattin Ali, biraz daha yaşasaydın ve bizler için bu şarkıyı yarıda bırakmayıp biraz daha yazsaydın olmaz mıydı?" demekten kendimi alamıyorum.
Sabahattin Ali'nin kişiliğine, kalemine ve eserlerine hayran olan okuyucular bilir ki sürekli onu okumak ve onun anlatımındaki sadeliğe yeniden hayran kalmak istersiniz.
Yeni Dünya, kütüphanemde okunmak için bekliyordu uzun süre. Açıkçası Sabahattin Ali'nin tüm kitaplarını okuma gibi bir hedefim olsa da bunu zamana yayarak yapmak istiyordum ve en azından biraz bekletmek, Sabahattin Ali'nin herhangi bir kitabını ilk kez okuma keyfini hemen kaybetmemek istedim.
Bilenler bilir, Sabahattin Ali'nin dili sade, anlatımı akıcıdır. Hele de diğer eserlerine sizi aşık ettiyse herhangi bir kitabını bir oturuşta bitirmeden kalkamazsınız :) Bu bende de oldu ve Yeni Dünya yaklaşık bir saat içinde bitti. Tabi ki de birkaç gün sonra yeniden okumaya başlayacağım. Zira onun kitapları kısa sürede okunup kaldırılmayı hak etmiyor :)
Kitapta toplam 13 hikaye var, hepsi de birbirinden muazzam. Dili, üslubu, anlamındaki doluluğu hepsini gözümde eşit kılsa da en sevdiğim hikayenin, kitaba da adını veren, 'Yeni Dünya' hikayesi olduğunu da söylemeliyim. Sabahattin Ali'ye karşı olan sevgimi, hayranlığımı daha da çok arttırdı.
Kesinlikle okunması gereken muazzam bir eserdi.
Sabahattin Ali 
Yeni Dünya
"İnsan ne garip şeydir."
Sabahattin Ali'nin 1936-1942 yılları arasında dergilerde yayımladığı öykülerden toplanan bir eser Yeni Dünya. İçerisinde birbirinden farklı yaşamlara, karakterlere değinen ve yine farklı farklı, birbirinden güzel mesajlar içeren 13 öykü yer almaktadır. Anadolu insanını ve yaşamını tüm gerçekliğiyle sade, anlaşılır bir dille anlatan öyküler bunlar. Konu olarak yaşanılan yokluk- yoksulluk, açlık, sağlık sorunları, geçim sıkıntıları, insanların dönem zihniyeti ve dönemin toplumunun olaylara bakış açılarını bu kısa öykülerle çok güzel bir dille görmemizi sağlamış Sabahattin Ali. Öyküler genellikle acı ve hüzün dolu. Okurken boğazınızın düğümleneceği türden hikâyeler... Ama hayatın gerçeği de zaten bunlar değil mi? Acı tatlı hikâyeler...
Romanları ne kadar başarılıysa öyküleri de bir o kadar başarılı olan bir yazar Sabahattin Ali. Bu eser, yazarın okuduğum ilk öykü kitabıydı ve farklı hayatlara yolculuk yapmamı sağladığı için oldukça ilgimi çekti.
Öykü okumayı seviyorsanız, özellikle hayatın içinden öyküler okumayı seviyorsanız tavsiye edeceğim bir kitap Yeni Dünya
Çok sevdiğim bir yazar olan Sabahattin Ali nin bu güzel kitabı oldukça akıcı ve güzel bir dille yazılmış. Kitap 13 farklı hikayeden oluşuyor. İtiraf etmeliyim ki bir iki tanesi bana çok sıkıcı geldi fakat hikayeler çok duygulu. Sabahattin Ali nin dergilerde yayımlanan hikayelerinden oluşan bu kitabı okumanızı öneririm.
Aptal mıdır nedir? Boyuna kitap okuyup düşünür.
Diyor kitabında Sabahattin Ali
13 tane öyküden oluşan kitap çok akıcı ve sürükleyici ilerliyor. Duygu yüklü öykülerden oluşan, okuması çok keyifli bir eser.
Naçizane herkese tavsiyemdir. Keyifli okumalar dilerim.
Arka Kapaktan Alıntı:
"Hala bir şey çıkmadı... Galiba bu yolu yapmayacaklar. Köylü de bana yardım etmiyor. Pek ölü mahluklar... Belki de pek akıllı mahluklar da, boşuna yere uğraşmak istemiyorlar. İçimde hiç sevk kalmadı. İnsana birkaç kelime ile cevap verseler yine neyse, fakat ne evet, ne hayır!... Sanki bu istidaları ses vermez bir derin kuyuya atmışız.
Akşamları köyün yanı başındaki sırta çıkarak uzakta tozlara bulanıp uzanan yolu seyrediyorum. Bazan tozdan bembeyaz olmuş ve üstüne sepetler denkler sarılmış bir kamyon görünüyor, bir bataklıkta dizlerini kaldırıp indirerek yürüyen bir insan gibi ileri geri sallanarak, yıkılacak gibi olarak, ağır ağır ilerliyor. Bu o kadar üzücü bir manzara ki, tekniğin en son ifadelerinden biri olan bu makine ile dünyanın bu en iptidai yolunun mücadelesini görmemek için insan gözlerini kapıyor. Bazan koşup yolu avuçlarımla düzeltmek, orada hiç olmazsa beş on metrelik bir yeri bir 'yol' haline koyarak kendini hisseme düşen vazifeyi yapmış olmak istiyorum."
