2024'e mesaj..
☺️🤍☘️🥰🌸🦋🌼
Yeni yıl sağlıkla, huzurla, mutlulukla gelsin. Her anlamda bereketli bir yıl olsun. Bol okumalı, okuduğunu anlamalı, hayatımıza uygulamalı günlerimiz olsun. Yollarımız güzel insanlarla keşissin. Hayatımıza açılan kapılar hayırla açılsın, hayırla kapansın. Hatalarımız varsa düzeltelim, sevdiklerimizin kıymetini daha çok bilelim. En çok da vaktimizin kıymetini bilelim.
"Dünya hayatında her şeyi satın almak veya geri almak az çok mümkündür, lakin geçen zamanı asla!"
Hepimize mutlu yıllar diliyorum güzel insanlar..
Eski ajandamı, karıştırırken.
İki yıl önce, yazdığım bir nota rastladım.
Sahip olamadıklarımızın derdiyle o kadar çok doluyuz ki.
Sahip olduklarımızın şükrünü yapmak aklımıza bile gelmiyor.
Elden gidene kadar şikayet ettiklerimizin, aslında şükretmemiz gerekenler olduğunu idrak edemiyoruz.
Şeytanın ve nefsimizin vesveseleriyle, aklımız hep sahip olamadıklarımıza takılı kalıyor. Bu yüzden ne büyük nimetlere sahip olduğumuzun idrakine varamıyoruz.
Halam bana hep her sabah uyandığında “ ilk işin şükretmek olsun. Rabbim, ellerim, ayaklarım tutuyor. Kendi ihtiyacımı kendim görebiliyorum. Sevdiklerim hayatta, bana bu nimetleri verdiğin için hamd olsun” diye güne başla diye nasihat ederdi. Bu nasihatin kıymetini, sahip olduklarımdan mahrum edilince anladım.
Aldanmayalım nefsimize, şükretmemiz gereken çok nimete sahibiz. İbret nazarıyla bakmayı bilelim yeter ki. Bir insanın başına bir imtihan gelince bu diğerlerinde imtihanıdır aslında. İbret alacak mı almayacak mı diye?!
Şimdinin kıymetini bilelim.
Şunu sakın unutmayın: Önemli olan bir tek an vardır. O da “şimdi"dir. Çünkü bir tek ona sözümüz geçer.
herkes kendi yerinde anlamlı. herkesi olduğu gibi sevmeye çalışalım ki, renkleri eksilmesin hayatın. birimiz diğerini kızdırıyor bazen, çileden çıkarıyor hatta. öteki berikini üzüyor sürekli. ee başkalarına kötülük yapanlar var. oluyor bunlar, olacak.. hepsinden bize ders var. hem hayata anlamını veren biraz da çalkantılı hallerimiz değil mi bizim. yani bütün bu zıtlıkları ortadan kaldırıp, insanları kafamıza göre değiştirmeye güç yettirebilseydik ne olurdu? herkesi kendimize benzetirdik. herkesin birbirine benzetildiği bir dünya çok sıkıcı olurdu. zamanın en başından bugüne, sayısız insan yaşadı. birini aradan çıkarırsak dünyanın hikayesi eksik kalır. Başka hiç kimse o hikayeyi dolduramaz. çünkü her insanın o hikayede doldurduğu bir yer vardır, orası boş kalır. hepimiz birbirimizin hayatlarında yer ediniyoruz. insan o yüzden özlüyor göremediklerini, o yüzden bu dünyadan ayrılanların yerine başkası geçmez. onların yeri hep boş kalır. yani demem o ki; her insandan bir tane var bu dünyada. her insanın ayrı ayrı kıymetini bilelim, doğrultmaya çalışırken kırmayalım..
Annelikten, sadece aşçılık ve ev işleri olarak söz etmek, bu onurlu asil kariyeri çarpıtmak olur. Annelik, yeryüzünün en zor işlerindendir. Bilgi, akıl, fikir, sanatkarlık, kültür, pratik zeka ve deneyimin tamamını gerektirir. Anneliğimizin/annelerimizin kıymetini bilelim.
Kıymetini bilelim...
Yaşam, şaşkınlık verecek denli kısa.
Sayfa 51 - ALTIKIRBEŞ YAYIN - 1. baskı (pdf)Kitabı okudu
Kanserden ölen Erma' nın ölmeden önce yazdığı yazısı hepimize örnek olması açısından çok güzel olmuş.
"Hastayken yatağa girer dinlenirdim.
Ben olmadığım zaman her şey kötüye gidecek diye düşünmezdim..
Gül şeklindeki pembe mumu saklamaz yakardım..
Daha az konuşur, ama daha çok dinlerdim..
Yerler kirlense, masa
Gel de birbirimizin kıymetini bilelim. Çünkü ansızın ayrılacağız birbirimizden..
Mevlana Celaleddin-i Rumi
-- TÜYAP'ta Yaşadıklarım --
''İstanbul'da düzenlenen Tüyap kitap fuarında Hasan Ali TOPTAŞ ile yaptığım kısa ama tadına doyamadığım sohbetten, orada gördüğüm az da olsa güzel şeyler ve yaşadığım çokça can sıkıcı şeylerden bahsetmek istiyorum.''
+ Bu yıl 37. si düzenlenen TÜYAP Uluslararası İstanbul Kitap Fuarı'na katıldım. Az buz değil 100 küsür kilometre yolu (işten