Bu kitap Knut Hamsun'dan okuduğum ikinci kitap oldu. İlk okuduğum kitabı Açlık'tı. TÜYAP Kitap Fuarı'ndan bu kitabı alırken arkasını okumuştum ilk ve Hamsun'un diğer romanlarından daha farklı bir dille bu kitabı yazdığı söyleniyordu; bu farkı sadece Açlık'ı okumuş bir insan olarak bile anladım.
Kitabın konusu çok yaratıcı değil şahsıma göre, hatta biraz fazla hızlı geldi bana anlatım, biraz daha detaylandırılıp diyaloglar uzatılarak yazılabilirdi bence. Belki de gerçekten okurken çok zevk aldım ve bitmesini istemediğim için böyle söylüyorum... Dili çok akıcı, betimlemeler çok güzel, kısa bir kitap nasıl olsa 1 saatte okunup biter kafasında değilim artık; bazı kitaplar gerçekten çok sıkıcı ve o 1 saat bazen 10 saat gibi geliyor. Fakat bu kitapta sayfaları hızlı hızlı okuyarak, konsantre bir şekilde bitirdim.
Dediğim gibi, konusu bana göre üzerine uzun uzun düşünülerek bulunacak bir konu değil, biraz sıradan. Bu kitabı beğenme sebeplerimden biri sonunun hoşuma gitmesi. Bir de Camilla'ya fena tutuldum, ne gıcık bir karakter, Johannes daha iyi bir yaşamı hak ediyordu.
Bazı noktalarda kitap yarım kalmış gibi gelse de (mesela Johannes'in en azından çok tanınan bir yazar olmasını isterdim, ama Hamsun bu konuda ne Açlık'ta ne de Victoria'da yüzümü güldürmedi..)
Eğer okuma alışkanlığınız köreldiyse, bu kitapla tekrardan başlatabilirsiniz.
Knut Hamsun 
Açlık
