Şimdi biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı.
Sayfa 141 - 14.
Birinci mektup
Elimi uzatsam tutabilirdim seni, öyle yakındın.
Zamana kokun sinmişti.
Belki de uzaktın, günlerce koşsam yetişemezdim sana.
Zamana kokun sinmişti.
Tuttum resmini indirdim duvardan.
Duvar ağlamaya başladı.
Sayfa 116
Bir tanem,
Günler geçiyor, görüyor, işitiyor, dokunuyor, sevişiyor, kederleniyor, ümidediyoruz. Ümit ne kadar büyük, azametli olursa, yaşamak o kadar mana taşıyor. Hayat kavga ve ümit. Sana bir şiir yazmıştım, onu bir kerre daha oku: "Birbirimizi. Ve bir insan davasını sevebildik. Yaşadık diyebiliriz." Son mısraları böyleydi sanırım. Bence yazdığım en güzel satırlar bu.
Sayfa 143
Kimselere inanamıyorum, güvenemiyorum…
Sayfa 181 - Ezr YayıncılıkKitabı okudu
Evet bundan ne elde ettik?
Bizler, gerçek anlamsızlığın figüranları, biz şehitlikten ne elde ettik? Ben ölümü sahnede en azından 30- 40 kez oynadım, ve sizler kadife koltuklarda ön sıralarda beni seyrediyordunuz, benim ölümü oynamam doğal ve gerçek görünüyordu. Oyunla gerçek ölümün ne denli ilgisiz olduğunu bilmek ürkütücü.
Tüm bu eğitimin bir sonraki görünür sonucu, uzaktan bile olsa, seni hatırlatan her şeyden kaçmamdı.
Sayfa 18 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yazdığımız her mektup, henüz doğmamış bir romanın fragmanı olma potansiyeline sahiptir.
Sayfa 160 - ALFA, 1. Basım, Temmuz 2017Kitabı okudu
“Yaşam beceriksizce hazırlanmış bir tören yemeğini andırır, kişi sabırsızlıkla bekler çerezi, oysa asıl yemek, o büyük kızartma, sessiz soluksuz yenmiştir bile…”
Sayfa 146 - Ezr YayıncılıkKitabı okudu
Bu yeknesak yolda senin yüzün, kulağımda sesinden kalan akisler, kör olası hafızamın maalesef bütün teferruatıyla saklayamadığı hatıralarımız. Ümit ve iman...
Sayfa 140
Sana memleketimin namlı karpuzlarından göndermek istiyorum. Posta çekemez! Münasip biri gelirse gönderirim. Ama sizin Yenişehir evlerinde bizim karpuzları kesecek bıçak varmola? Palalar satırlarla keseriz biz. En küçüğü 20 kg. çeker.
Gözlerinden ÖPERİM. Umudum postalarda, vay beni! Beni!
Sayfa 81 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Ve yine bir Tanrı varsa bile, o yalnız sizin orada vardır, sizin kutsal kitaplarınızda ve dualarınızda, rahiplerin ve papazların dindar konuşmalarında, çan seslerinde, buhurdan kokularında; ama Stalingrad'da değil.
Kadındın, ama önce insandın. Güzeldin, ama önce iyiydin. Elbette seni yazacaktım, senin için yazacaktım.
yoksa Tanrı, bu savaşa giren ve daima barıştan, "her şeye kadir olan"dan üç dilde söz eden insanların beyinlerini aydınlatırdı. Tanrıya artık inanmıyorum, çünkü o bize ihanet etti. Ben artık inanmıyorum; ve sen, inancınla nasıl başa çıkacağını düşünmelisin.
“Geçmiş günleri yok edemezsiniz.”
Sayfa 214 - Ezr YayıncılıkKitabı okudu
İnsan düşmanını ya öldürür yahut da onunla kardeş olur. Bizi de düşman saydıkların göre... Oysaki budalalar, bu toprağı kimseler benim gibi sevemez!
Sayfa 67 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor