Gerçek âşık, sevgilinin yüzüne bütün perdeleri yırtarak, doğrudan ama gerçekten kalbiyle, ruhuyla bir kere bakarsa o an içinde ölür. Âşığın ölümünden sual olunmaz. Öldüyse aşk için, aşk acısıyla, aşktan ölmüştür.
Bir kadına duyduğun sevgi arttıkça yüzüne doğrudan bakabilme gücün azalır; gerçek âşıklar ölmemek için uzaktan bakarlar. Zaten aşktan ölecek hale geldiklerinde, sevgilinin yüzüne bir kez doğrudan bakmaları yeterlidir.
"O zamandan beri gözleriniz açıkken onu görüyorsunuz, neye baksanız; gözleriniz kapalıyken de onu görüyorsunuz, neyi düşünürseniz. Ve ona bakışlarınızla dokunuyorsunuz."