"Anlamıyor musun, bu benden daha üstün bir duygu... Elimde değil."
Sayfa 576Kitabı okudu
"Yaşadığım dünyaya karşı temkinli olmaktan yavaş yavaş vazgeçtim. Dünyanın o denli korkulacak bir yer olmadığını düşünmeye başalamıştım. Yani, o âna kadar duyduğun korkum, baharda alerji taşıyan mikroplar, hamamda kör eden mikroplar ve berberde kapılan saçkıran mikrobu ve trenlerdeki uyuz gibi; çiğ balıkta, ızgara dana ve domuz etinde tenya, kılkurdu gibi şeylerin mutlaka larvasının gizlenmesi gibi; çıplak ayakla yürürken cam parçalarının topuğuma batması ve vücudumda dolaşarak gözüme saplanıp beni kör etmesi gibi; söylemeliyim ki, 'bilimsel boş inançlarla' beslenen on binlerce korkudan biriydi. Elbette, on binlerce mikrobun ortalıkta yüzmesi 'bilimsel açıdan' doğru olsa gerek. Aynı zamanda, onların varlığını tamamen görmezden gelebildikten sonra, benimle en ufak bir bağları kalmadan ortadan kaybolan 'bilim hayaletleri'nden öteye geçmediklerini de anlamıştım. On milyon kişi tıpkı benim sefertasında bıraktığım gibi her gün tabağında üç pirinç tanesi bırakacak olsa, kaç küfe pirincin boşa gideceği gibi şeylerin ya da günde on bin kişi kâğıt peçete kullanımı konusunda tutumluluk gösterse ne kadar tasarruf edilebileceği gibi 'bilimsel istatistikler'in beni ne kadar tedirgin ettiğini; tabağımda her pirinç tanesi bırakışımda ve burnumu her sildiğimde dağ gibi yığılmış pirinç ve kâğıdın boşa harcanması sanrısıyla bunalır, o an çok büyük bir suç işliyormuş hissine kapılırdım. Fakat bunlar 'bilimsel yalanlar', 'istatistiki yalanlar', 'matematik yalanları'ydı."
“Ben ki saplantılardan nefret ederdim, kendim taşlaşmış bir pislik haline geldim. Aynı kıyafetleri giyen, aynı müziği dinleyen, aynı şeyleri düşünen...”
Sayfa 52 - Doğan KitapKitabı okudu
"Bu adamın ki aşk mı, yoksa takıntı mı diye düşündü içten içe."
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225,1bin okunma