Çağdaşlaşma-I
Bu çağdaşlaşma kadar kötü bir kelime yoktur. Bu çağ neden Avrupa'nın çağı olsun? ... biz çağdaşlaşmayı kabul ettiğimiz andan itibaren biçâreliğimizi, elimizin kolumuzun bağlı olduğunu, efendimizin Avrupa olduğunu kabul etmiş oluyoruz.
Sayfa 78 - İstanbul: Ketebe, 2018.Kitabı okuyor
Bazılarının "insan düşmanı" olması gibi biz de "düşünce düşmanı" olmayalım çünkü düşüncelerden nefret etmek kadar kötü bir şey olamaz, dedi Sokrates.
Sayfa 135 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
... çalışma, bizden üç büyük eksikliği, can sıkıntısını, kötü alışkanlıkları ve yoksulluğu uzaklaştırır, ...
Sayfa 250 - Cem Yayınevi / 1. Bası, İstanbul, Eylül 1994Kitabı okudu
Ne kadar berrak ne kadar iyi olursan. Yine kötü ruhlu insanlar yüzünden incinen sen oluyorsun
📝S.
Kötü niyet kanatacak yaralar arar
bazen kader bile bizi en hassas yerimizden
yaralamayı sever.
Su aktığı yolun; insan, içinde doğduğu şartların iyi ve kötü niteliklerini alır.
Çünkü biz aslında, görünüşe göre, yönetim biçimlerinin karşılaştırılmasıyla ilgileniyorduk, sözde iyi veya kötü insanların, sınıfların, ırkların hatta belki de dinlerin karşılaştırılmasıyla değil.
Sayfa 176Kitabı okudu
“Bir insanın arkadaşı onunla ilgili laf ettiriyorsa o kötü sözü söyleyenle aynı kefededir.”
Sayfa 60Kitabı okudu
“Hayattaki kötü şeylerden biri nedir?”
Diyojen: “Güzel bir kadın.”
Sayfa 56Kitabı okudu
“Gözleri hasta olana ışık kötü gelir. Karanlıkta rahat eder ve acılarından kurtulur. Çünkü artık görememektedir.”
Sayfa 47Kitabı okudu
"Kötü ya da iyi hissetmenizin nedeni düşündüğünüz şeylerdir. Çünkü hissetmek düşünmek ile başlar." 
Farabi
Gyges'in sırrını barındıran kötü sessizliği bozuşumla, ben Sonsuz'a tanıklığım - veya onun iziyim veya kıvancıyım. Öznenin içseliğinin dışa-dönüklüğü, için-dışa-çıkışıdır bu: Özne görür hale gelmeden önce kendisini görülür kılacaktır! Sonsuz benim "önümde" değildir, onu ifade eden benim, fakat bu ifade etme, tam da "başkası-için"in işaretinin verilişinin işaretini vererek olur; öylesine ki, ben bunu yaparak çıkar-gözetmez olurum; Efendim. Harikulade bir aküzatiftir bu: buyurun, gözünüzün önünde, hizmetinizdeyim, hizmetkarınız. Tanrı adına.
Sayfa 186Kitabı okuyor
Bahar mevsimiydi ve hepimiz sülfür tedavisi görüyorduk. Bütün haftayı Dante’nin Inferno’sunu ingilizce okuyarak geçirmiştim. Buzların aniden çözülmesi gibiydi, bastıran sıcak kuşları o denli delirtmişti ki müziğe tamamen duyarsız bir biçimde pencereden içeri ve dışarı uçuyorlardı. Hamburg ya da Bremen’deki akrabalarımızdan biri yeni gelmişti; lezbiyen kılıklı bakire bir teyze. Ona yakın olmak bile beni öfkelendirmeye yetiyordu. Başımı okşar, bana yeni bir Mozart olacağımı söylerdi. Mozart’tan nefret ederdim, hâlâ da nefret ederim ve sırf ondan intikam almak için kötü çalar, bildiğim bütün yanlış notalara basardım.
Sayfa 132Kitabı okuyor
Iyi bir şeymiş gibi hazzın peşinden koşan, kötü bir şeymiş gibi acıdan kaçan kişi de inansızdır
Sayfa 122Kitabı okuyor
