Şimdi bir gerçek var ülkemizde. Çocukluk aşkı olanlar evleniyor, 6 ay sonra boşanıyorlar, kuzenler evleniyor 6 ay sonra boşanıyorlar, aynı mahallenin çocukları evleniyor yine aynı durum, üniversitede tanışıp evleniyor yine aynı durum, işyerinde tanışıp evlenenler yine aynı durum... Çok mu tanıdın da evlendin. Siz tanışmakla tanımayı birbirine
Ülkemiz bir oyun yeridir..
Bu kitabı ilk defa okuyacak olanlara sesleniyorum: Önsözü yırtın, ya da okumadan geçin. Kitabın sonunu anlatan önsöz mü olur ey 
Cevat Çapan ? Madem ki bu kitabı okumak Oğuz Atay’ın yüzdürdüğü bir gemiyle, serüven dolu bir yolculuğa çıkmaktır, bırak da köşeyi dönünce ne olacak meraklanalım.
Benim Tehlikeli Oyunlar’ı ikinci okumam. Bazı kitaplar, ki
Gibi Gibi
Birazdan bir kadın gelip karşımdaki sandalyeye oturacak ve ben ona aşık olacağım. Daha önce hiç görmediğim, adını bile bilmediğim bir kadına hem de. Kadını tanımıyorum ama kendimi tanıyorum çünkü. Hayatım boyunca hep böyle oldu. Okulda, mahallede ve meslek hayatımda tanıdığım her kadına aşık oldum ben. Hep sevdim, sevildiğimi hiç bilmiyorum.