zeynep
@larozaenflorece
ben edebiyattan ibaretim.
180 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Her ölüm dünyada bir çatlak açar – bir boşluk bırakıp öyle gider her kişi : öteki kişiler de, şimdi, o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurmakla görevlendirilmiş hissederler kendilerini.
Sayfa 33Kitabı okudu
Onu son gördüğümde, ağırlaşmışçasına öne düşmüştü başı. Saçları alnını, gözlerini örtüyordu. En korktuğum, o an bakışlarını yerden kaldırıp bana bakmasıydı. En koktuğum... En çok istediğimde buydu, bakması, görmesi, bir sözcük mırıldanmasıydı. Bir işaret, bir sitem, bir veda... Hiçbirini yapmadı. İşte böyle bıraktı gözlerini bende. Bırakılacak başka kimsesi olmadığı için.
Sayfa 98Kitabı okudu
Derler ki, yeterince uzun bakarsan tavana, gözlerini kırpmadan, bütün geçmişin orada belirir.
Sayfa 94Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Beni ayakta tutan, bugüne değin dünya üzerinde, bedenimin üzerinde tutan her ne idiyse, ansızın kollarından bırakıvermişti. Bu ıssız, bütünüyle yabancı uçurumda, sarılabileceğim, tırnaklarımla, dişlerimle, olsun tutunup tırmanabileceğim tek bir sözcük bulamıyordum. Bulsam bile, bu çıplak, alçı rengi ellerle, kırılmış dişlerle mi tutacaktım kendimi?
Sayfa 84Kitabı okudu
Bazı insanlar vardır, yüzlerine bakınca yakında öleceklerini anlarsın, sen öyle biri değildin, neşeli bir görüntün vardı, devamlı gülümserdin. Ölmemeliydin, bu kesinlikle bir hata olmalı.
Sayfa 93Kitabı okudu
Ne zaman sana ait bir şey görsem fena halde üzülüyorum, özellikle el çantanı gördüğümde. Eve her girdiğimde ve onu antredeki bir sandalyenin üstünde gördüğümde, senin evde olduğunu anlar, rahatlardım.
Artık, çantan hep orada ama sen yoksun.
García Márquez yazmıştı: "Sevdiğimiz insanlar bütün eşyalarıyla birlikte ölmeli."
Sayfa 61Kitabı okudu
Sylvie daima, herkese teşekkür ederdi. Herkesten özür dilerdi ve bu beni sinirlendirirdi. Sanki dünyaya geldiği için özür diliyordu, rahatsız etmekten korktuğu için, sanki fazlaydı o, sanki davetsiz gelmişti.
Sayfa 51Kitabı okudu
Seni benim vücudumdan kesip aldılar, beni uyuşturmadan.
Sayfa 33Kitabı okudu
Işıl ışıl Sylvie öldüğünden, sönüp gittiğinden beri ev oldukça karanlık, yarı gölgede yaşıyorum. Ne kadar ampul değiştirsem, ne kadar güçlülerini koysam değişmiyor, sürekli karanlık.
Sayfa 13Kitabı okudu
Ölüm duygusu olan insanla bu duyguya hiç sahip olmayan arasında, iletişimi mümkün olmayan iki dünyanın uçurumu açılır; bununla birlikte ikisi de ölür; fakat biri ölümünden habersizdir, ötekiyse bunu bilir; biri sadece bir anda ölür, ötekiyse sürekli ölmektedir...
Sayfa 18Kitabı okudu
İnsan bütün bildiklerine rağmen, bütün bildiklerine karşın her gün yeniden başlar.
Sayfa 53Kitabı okudu
Etrafımıza saçtığımız kelimeler oranında ölürüz...
Sayfa 24Kitabı okudu
"Yalnız kalmayı seviyor musun?"
"Hayır. Kimse yalnız kalmayı sevmez. Ama yalnızlıkla yaşamayı öğrendim."
Sayfa 80Kitabı okudu
Kendini öldürmek isteyen birisi neden kendisi için değil de başkaları için ölü olduğunu hayal eder?
Sayfa 132Kitabı okudu
İnsan tek ömürde, aynı bedende, birden fazla kişi olarak yaşıyor. Her kayıp, her acı tecrübe, her günbatımı ve gözyaşıyla biraz değişiyor. Her kazanım, tatlı deneyim, gündoğumu ve tebessümle değiştiği gibi… İnsan, tek kişi olarak doğup çok kişi olarak ölüyor.
Sayfa 302Kitabı okudu
