"Garip bir ruh hali bu.
Hiç kimse, hiçbir şey anlam ifade etmiyor.
Herkes, her şeyi değerini bir yerde yitirmiş gibi.
Bir daha bir şeyi, bir kimseyi sevemiyorsun." (s30)
Hem deneme hem de şiir şeklindeydi kitap. Kitap Allah aşkını anlatıyor, yazar ayet ve hadislerle olsun dinde namını salan yazarların sözleri olsun.. Hepsine yer verip öylece Allah ve ahlak aşkını anlatmıştır.
Dini kitapları okumayı ne kadar sevemesem de bu kitapta huzur bulduğum birçok yer oldu ona tezat bitsin artık dediğim yerlerde. Tüm bu tür kitaplarda bir vakitten sonra sözler kendini tekrarlıyor gibi oluyor bu yüzden yarıda bırakmayı düşündüm ama sonraki sayfada şu sözü gördüm;
"Artık damarlarında kan değil kin dolaşıyor insanların...
Kin beslenen bir kalpte din aç kalır." (s79)
Farkındayım, mükemmel bir cümle değil. Ama merak ettim, bir insan dine nasıl aç kalabilir? Din doyuruyor mu benliğimizi? Şart mı yani illa?
Bu yüzden okumaya devam ettim ki istediğim şekilde bir cevap bulamadım, neyse. Can sıkıntısında kahve eşliğinde okunabilecek bir kitap. Tavsiye ederim.
"Aslına bakarsan,
Masum değiliz! Masum değiliz hiçbirimiz...
Ama ben -mış gibi yaptım." (s33)
