Ben seni kaç yıl sevdim
Aya kattım ve sevdim
Yalnızdım çok yalnızdım
Ay başka mavi başka
Turgut Uyar
Gökyüzü kararır, Mavi siyaha döner. Yıldızlar yine de kafa tutar., Parlar senin için..
Mavi
“Unutmak istediğim birkaç şeyden sadece birisisin, üstünü örttüğüm karanlık geçmişten davetsiz misafirsin.”
"...Korku ve kan daha her şeyin sonu değildir. Bir şey, tek bir şey tüm yıkıma karşı ayakta kalır; insanın insanla karşılaşması... gün oldu, bir yabancının bakışlarıyla, bize göz kırpışıyla uçurumun kenarından döndük."
Cesare Pavese
Tezer Özlü'den iç burkan birkaç görüntü, bu resmi taşradan merkeze taşıyan, bu tozlanmış ruhun çırpınışına harf harf bir başka gerçeklik yaratan yeni bir bunaltı haritası olacaktır: "Şimdilerde... Sokak aralarından geçerken... gözüme pija- malı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim... evlerin pencere camları buharlaş- mışsa... odaların içine asılmış çamaşır görürsem... bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa, yağmur çiseliyorsa, radyolardan naklen futbol maçları yayımlanıyorsa, tartışan insanların sesleri sokaklara kadar yayılıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek... isterim hep."
Bu ruh atlasında, bu fiziki coğrafyada insan, önce şaşmaz bir şekilde, kendi hayatının dışındaki her şeye derin bir hay- ranlık duygusu besleyecektir. Başka hayatlar; yıldızlar, ırmak- lar, yollar kılığında günde bin kez kirpiklerinden gövdesine akıp duracaktır. "Kitapların, türkülerin, filmlerin başka dünyala- ra yağdırdığı yağmurlar bir iyilik, bir arınma gibi oralarda yaşayan herkesi köpük köpük çoğaltacaktır. Başka insanların baktığı pence- reler güleç, başka güneşlerin vurduğu sular derin ve mavi olacaktır. Evlere dönüş, hak edilmiş bir şenlik olacaktır başka dünyalarda. Bir ip gibi insanların boğazına oturan sokaklar, ufukların ardında insan içine karışmış bir gökyüzüne dönecektir. Burada mutluluk kişiliksiz bir duyguyken, uzaklarda acı bile yaşama bağlayacaktır insanı." (Bir Gün Ölümden Önce)
-Sanki neden bu yolu önceden görmedik-
Bir yokuştan hemen aşağı iniveriyouz:
Artık önümüz deniz, engin mavi serinlik.
Sevgi
Denize gömülen akşam güneşi, ormanda yiten sabah ışığı, çiçekte emilen bahar yeli, meyvede birikmiş sonyaz...ve dahası: Kara çarpıp kırılan, kırıkları çiçeklenen, mavi kış güneşiydi. Ne kadar çok şeydi kendisi için.
Sayfa 176 - Zinnur'un, canından çok sevdiği kardeşi Sungur'a dair hissettikleri
Neydi bu mavi göğe veya sevgili bir yüze bakmayı zevk olmaktan çıkaran hisler ve üzüntüler?..
TAŞIN ÇİÇEKLENMESİ
Yalnızlık ağaçlardan kuşlardan gelmiyor
Otlar böceklerle, bahçeler bulutlarla
Dört mevsimin masalını söylüyor
Sular kederlenmiyor kimsesiz akıyorum diye Balıklar denizin yedi renkli turnası
Toprağın taşa borcu yok, gülün bülbüle nispeti Kediler sokaklarda birer güneş salkımı
İğde kokuları, erik şıraları, ceviz boyaları...
Ey gövdesini aklının çarmıhında unutanlar
Yalnızlık bizden yayılıyor dünyaya
Ağzımızda kan pıhtısı arzular
Topuklarımızda uzakların kararan çanı
Duvarlara gömüyoruz var oluş ayetimizi.
Parmaklarının kandilleriydi
Sabah diye boşluğa saldığım rüya
Boncuklu cümlem
Güzel söz yetmiyor taşın çiçeklenmesine
Başlıyor başkalarının zamanı
Alnımda gökyüzü hecesi bir kırık mavi
Kapatıyorum bütün pencerelerimi.‽
Adına sevgi denen duyguların canlı, insanın yüreğini titreten gökkuşağı benim yüreğimde solmuştu, her şeye karşı duyduğum kin kömür gazı ateşi gibi koyu mavi titrek bir ışık veriyordu.
Sayfa 244 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
"İnsana en çok şiir yakışıyor, Sonra yeryüzüne yağmur, Gökyüzüne mavi. Ve en çok insana vefa yakışıyor, Yüreğe sevda, Gözlere haya. Ve en çok yaşamak yakışıyor, İnsanca, sevdaca, duruca..."
(Ahmet Temelli)
"Ben seni bulmamı sağlayacak cümleyi hergün aklımdan geçirmeye gayret ediyorum."
Sayfa 89 - Can YayınlarıKitabı okuyor
