Zeynep Türkmen
@mavi_dus
Öğrenci
Necmettin Erbakan Üniversitesi
Konya
61 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bu siyah bir geceydi... Öyle bir gece ki gökler bütün kandillerini söndürerek denizlere gayb aleminin gizli şeylerini dökmek için hazırlanmış gibiydi.
İnsan, üzüntülü ve sevinçli zamanlarında, kalbinin dayanamayacağından fazlasını duyarlı bir kalple bölüşmek ister….
"...öyle bir yalnızlık istiyordu ki rüyasız uykuya benzesin."
Okur Takip Önerileri
"Şimdi istiyorum ki sabahtan akşama kadar odamızda okuyalım, okuyalım. Okumak hiç bitmesin."
Sevgili dediğin,
Oturup ülke sorunlarını tartışabilmeli seninle.
Çok politik, biraz da romantik olmalı tabi.
Toplumsal konulara değinmeli sevgi sözcüklerinde...
Doğrudur, insan yetinmek nedir bilmez... Hiçbir şey yetmez ona, daima daha fazla, daha çok ister. İnsanlar, önündekilerle yetinen hayvanlardan ayıran bu özelliği değil midir? Bu hâl onları bütün öteki hayvanların üstüne çıkarmamış mıdır?
Ölüm korkusu hayvansal bir korkudur... Onu altetmek gerekir. Ancak ölümden sonraki hayata inananlar bilinçli olarak korkarlar ölümden, çünkü günahlarının ağırlığı altında ezilirler...
Bir çocuğun yüreğine dokunmak, bir tebessümle yüzünde güller açtırmak neden bu kadar zor gelirdi insanoğluna?
Yıllar geçtikçe insan maziye karşı daha da yumuşuyor.
En çok da yağmur yağdığında seviyorum bu şehri. Herkesin yüzü ıslak, başı öne eğik. Sanki herkes suçunu kabullenmiş gibi…
Vedalaşmak hakikatini meğer o güne kadar hiç kavrayamamışım. Vedalaşmak... Tekrar ne zaman görüşeceğini bilmeden vedalaşmak... Ne dayanılmaz bir keder. Bir ömür, bir yıl, bir ay, bir yıl, bir saat veya bir kaç dakika sonra buluşulabilecek olsa bile bu kederin kalbi helak edeceğini düşünerek vedalaşmak...Kirpiklerini yavaşça yumup açarken iç geçirdiğini ve o anda yüreğinin yerinden çıkacak gibi attığını bile bile vedalaşmak...Bin anlam yüklü bir tebessümün ağırlığıyla vedalaşmak...
Bazı şeyler geri gelmiyordu, insan bir daha geriye dönemiyordu. İnsanın içinde bir şeyler ölüyor, yanıp kül oluyordu.
-Hani yarınlar daha güzel olurmuş diyorlardı Olric. Bu yaşadığımız gün de dünün yarını değil mi?
-Kandırıyorlar efendim, kandırıyorlar...
Kendin için olmasa bile benim için kendine iyi bakmalısın...
Rüya gibiydi sevgilim,
Seni tanımak, seni sevmek,
Ne kadar kötü oysa
Sensiz kalmak şimdi,
Nefes almamak gibi sensiz olmak…