Saat geçmek bilmeyen bir gerçek
Zemheri değil bahar değil güz değil
Alnından dökülen yaz değil
Saat geçmek bilmeyen bir ömür
Buğulu gözlerin odağında kara bir leke
Ve ölümden öte bir yokluk hali
Bu mezar
Bu gece
Bu kör hücre değil
Bu
Tanrının işi değil
GEVERÎ
“Bir mezarlıkta görmüştüm,bir mezar taşında şöyle yazıyordu;
Eğer hayatın bu kadar kısa olduğunu bilseydim,hiçbir şeyi bu kadar uzatmazdım..”
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz :
bahçesinde ebruiiiiii
hanımeli
açan ev ..
Sayfa 25 - Mavi Gözlü Dev, Minnacık Kadın ve HanımelleriKitabı okuyor
"İnsan çocukken bir büyük saadet ülkesinde yaşıyor, sağa sola şuursuzca koşturup neşeyle kişniyor. Sonra büyüyor, büyüdükçe salaklaşıyor, salaklaştıkça unutuyor. O mesut diyarı bir nevi ölüyor. Çocuklukla yaşlılık arasındaki dönem araf misali; kitabesi ağır mesailerle, küçük hesaplarla, kesif mutsuzluklarla yazılan bir mezar taşının gölgesinde azap gibi boktan hayatlar. Yetişkinler zombilere benziyor..."
Dünyalar arasında bir ruh taşıyan Rahibe Siren. MÖ 480 dolaylarında Xanthus, Türkiye'den Likya mezar kabartması.
Ölüm Kapısı
Ölüm anında, insan ruhu ters bir gebelik yolculuğuna başlar, gebelik aşamalarından geçerek bilinçsiz dişil zihnin en derin ilkel köklerine iner ve bu sayede Büyük Ana'nın Dünya Rahmi ile tekrar birleşir. Oradan,
- Çünkü sen akıllısın. Tıpkı ilgini çekmeyen bir oyuncak gibi, şöhrete karşı kayıtsızsın.
- Evet, bu doğru.
- Meşhur olmanın çekici tarafı yok senin için. İsminin mezar taşına kazınmasında, sonra da zamanın bu yazıyı üstündeki altın kaplamayla birlikte silip götürmesinde gurur verici, eğlendirici ya da öğretici ne olabilir?
Önünden geçince unutkanlık yapmasın diye adı dahi okunmayan mezar taşı gibi hissettiğim bir gece
Mahir İz'in yazıp öğrencisine verdiği vasiyetnameden;
"Hiç kimseye rahatsızlık vermemek üzere en yakın bir yere defnetsinler ve mezar taşı dikmesinler."
Ve onlar, son mezar toprak olunca, yakılan ağıt susunca unutulacak!
Beklenen
Ne hasta bekler sabahı
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme, artık neye yarar?
Sayfa 198Kitabı okuyor
Annem işe gidince mezar ve ben baş başayız. Bazen onunla konuşuyor, bazen de onun üstüne çıkıyorum. Annem bir tek mezarın üstüne çıkmama seviniyor. Ne zaman istersem baba balığı ayaklarımın altına alabileceğimi söylüyor.
... mezar taşının üstüne bir Arap şairinin mezarındaki şu cümle yazılmalı ve bütün sözde kızlara hitap etmeliydi: “Dün sizin gibiydim, yarın benim gibi olacaksınız!”
"Bize odanın kapısını açtı. Ayakkabılarımızı çıkardık, odaya geçtik. Ortada dik bir soba. Üstünde tencere ve demlik. Duvar diplerinde minderler, bir köşede bir mezar, bir köşede üst üste yataklar. Bir köşede tabaklarla kaşıklar. Çekirge kadın sobaya yakın oturmamızı söyledi. Çorba doldurdu, ekmek dilimledi. Doyduk, ısındık. Sırtımızı duvara verdik."
Beni mezara koyduklarında mezar taşıma "Burada ölü bir can yatıyor" diye yazdır!
