Kafayı yemiş bir çağın göbeğindeyiz kuzum
sadece annenler değil,
bütün coğrafya delirmiş.
Tek ben değilim mezcup, mahalleniz komple manyak
lakin seni koruyamam, koruyacak yerlerim yara
Sayfa 34 - MağlupKitabı okudu
Der ki mezcup:
"Baktığını görmeyen yaktığını görür mü hiç?"
"Meczubu deli sanır insanlar ; oysa deli aklını kaybeden, mezcup ise gönlü gökler tarafından çekilmiş, aklını unutmuş adama denir. Bazen aklı unutup aşkı seçmek lazım."
Sayfa 33 - Çınaraltı YayınlarıKitabı okudu
Nasıl mezcup olduğumu bilmek ister misiniz?
"..Bakın nasıl oldu: Bir gün, nice tanrı doğmadan çok önce,
derin bir uykudan uyandım ve gördüm ki bütün maskelerim –
yedi yaşamım boyunca biçim verip taşıdığım yedi maskem–
çalınmıştı. Maskesiz bir halde, “Hırsızlar, hırsızlar, lanet olası
hırsızlar!” diye bağırarak kalabalıklarla dolup taşan sokaklarda
koşuşturup durdum.
Erkekler ve kadınlar alay ettiler; bazıları da benim bu
halimden ürküp evlerine kapandılar.
Pazaryerine vardığımda, toy bir delikanlı bir çatıya dikilmiş
“Meczup var!” diye bağırıyordu. Onu görebilmek için başımı
kaldırdım; güneş ilk kez çıplak yüzümü öptü, ruhum güneşin
aşkıyla tutuştu ve artık maskelerimi istemez oldum. Sonra vecd
halinde şöyle haykırdım: “Kutsa, maskelerimi çalan hırsızları
kutsa!”
İşte böyle meczup oldum ben.."
Sayfa 6
sanki bir mezcup alayındayım
güzelliklere kapanan dışarının o şaşkın bulutu gibi hüzünle buluyorum kendimi ve sanki bir ipe asılı kalbimin ölümleri arasında güzel bir yer bulup
oturuyorum..
Şimdi durup düşünmelisin biraz, ders çıkarmalısın, seni uçuruma iten düşlerine biraz mola verme zamanı gelmiştir artık... Böyle anlarda bir yerden tanrısal bir huzura varacak ve yalnızlığın kıyısında tutunmaya çalışacaksın o havari yüreğinle... Seni bilirim ben, yalnızlığın kıyısına tutunmaya çalıştığın yüreğinin o mezcup kıvranışını bilirim... Gözlerinin altından süzülen o berrak çiğlerde bilirim ümitsizliği. Anlaşılan fazla aşktan belki dolmuştur bardağın artık, azıcık soluklanmak için o havari yüreğini tenhalığın kıyısındaki uçurumun kenarına iterim...
Sayfa 158Kitabı okudu
Gece ve Meczup
"Senin gibiyim, ey Gece! Sevinçli ve hoşnut, çünkü gölgemde, oturan kişi taze şaraptan sarhoştur, beni izleyen gölgemde sevinçle günah işler."
"Hayır, benim gibi değilsin, ey Mezcup! Çünkü senin ruhun yedi katlı örtüyle kaplanmış, yüreğini de elinde taşımıyorsun."
"Sonra aklıma bir söz geldi.
Kuşlara da fazla imrenme dedi mezcup, uçmanın da çoğu çırpınmak.."
"Ey Mezcup! Benim gibi değilsin sen, zira hala cüce kalmış benliğini yoldaş olarak yanına kabul ederken, devasa benliğinle arkadaş olamıyorsun "
Sayfa 46
