...Dawkins ve tilmizleri de Darwinizm'i memlerin (genlerdeki gibi bir doğal seçilim sürecinde varlıklarını sürdürmek için yarışan bilgi birimleri) sözde bilimiyle süslediler. Oysa genlerin aksine, memler fiziksel varlıklar değildir. Memlerin çoğalabildiği ve kültürler arasında ya da ötesine aktarılabildiği bir mekanizma saptanamamıştır. Bir seçilim biriminden ya da mekanizmasından yoksun olan memler teorisi pek teori bile sayılmaz. (...) Ateizm modern çağda örgütlü bir akım olarak her ortaya çıkışında sahte bilimle daima ittifaka girmiştir. Dawkins'in memleri Comte'un tilmizlerine insanlık dininin günlük ayinleri çerçevesinde hafifçe vurmalarını bildirdiği kafatası çıkıntılarıyla aynı kategoriye girer.
Sayfa 20 - Yapı Kredi Yayınları • Yeni Ateizm: Bir 19. Yüzyıl TutuculuğuKitabı okudu
Şamanlar
Şamanlarda yalnızca avcı toplumlarda görülür, ruhsallıklarında hayvanların rolü büyüktür. Modern bir şaman, eğitimi sırasında bazen yaban ortamda hayvanlarla birlikte yaşar. Ona esrimenin sırlarını gösterecek, hayvanların dilini öğretecek ve sürekli eşlik edecek bir hayvanla karşılaşması gerekir. Bunu gerileme olarak görmek yanlıştır. Avcı toplumlarda hayvanlar aşağı varlıklar değildir, üstün akla sahiptirler. Uzun yaşamanın ve ölümsüzlüğün sırlarını bilirler, onlarla konuşmak şamanlara daha seçkin bir yaşam kazandırır. Altın Çağda, insanoğlunun günah işlemeden önce hayvanlarla konuşabileceği düşünülür; bir şaman, insanlığın (Adem ile Havva'nın) düşüşünden önceki yetiyi kazanana dek göksel dünyaya yükselemez. Öte yandan çıktığı yolculuk yaşamsal bir amaç da taşır. Avcı gibi o da halkına yiyecek getirir. Örneğin Grönland'da Eskimolara ayıbalıklarının Hayvanlar Tanrıçası dedikleri bir tanrıçaya ait olduklarına inanırlar. Av hayvanları azaldığında, onu hoşnut etmek ve böylece kıtlığa son vermek üzere şaman yollara düşer.
Sayfa 25 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Şamanlar yalnızca avcı toplumlarda görülür, ruhsallıklanında hayvanlarn rolü büyüktür. Modern bir şaman, eğitimi sırasında bazen yaban ortamda hayvanlarla birlikte yaşar. Ona esrimenin sırlanını gösterecek, hayvanların dilini öğretecek ve sürekli eşlik edecek bir hayvanla karşılaşması gerekir. Bunu gerileme olarak görmek yanlıştır. Avcı toplumlarda hayvanlar aşağı varlıklar değildir, üstün akla sahiptirler. Uzun yaşamanın ve ölümsüzlüğün sırlarını bilirler, onlarla konuşmak şamanlara daha seçkin bir yaşam kazandınır. Altın Çağda, insanoğlunun günah işlenmeden önce hayvanlarla konuşabileceği düşünülür;
Sayfa 29 - PdfKitabı okudu
Uzak geçmişte İbranilere zulmeden Firavun(lar) tanrısal varlıklar iken, modern çağda Almanya'da Yahudileri katleden Adolf Hitler'in bugün anılış biçimi fazlaca bir şeyler söylemeye gerek bırakmıyor. Mısır'da ve başka ülkelerde (müzelerde yer alan) Firavunlar binlerce insan tarafından ziyaret edilirken, Hitler olmayan mezarı başında lanetlenmeye devam ediliyor. Bu durum kuşkusuz, Firavunlarca temsil edilen toplumun tarihselliği kadar onların Tanrısal kişiliklerinin yaptıkları zalimliklerini örtmede bir araç olarak kullanıldığını gösterir. Ne ki, Hitlerin zalim bir insan oluşunu perdeleyecek kutsal bir zırhı yoktur.
Bilim insanları göğe yükselmeyle ilgili en eski mitlerin Paleolitik çağdan kalma olduğuna ve avcı insan topluluklarının ilk din uygulayıcısı olan şamanlarla ilişkili olduğuna inanırlar.Şamanlar,hayalleri ve düşleri avın özelliklerini özetleyen ve ona ruhsal bir anlam kazandıran kendinden geçme ve esrime ustalarıydı.Av çok tehlikeliydi.Avcılar her
Dünya Resmi
Heidegger’e göre modern çağda varlıklar hakikatlerine temsilleri sayesinde kavuşurlar. “İlk kez Descartes metafiziğinde, var olmak temsil etmenin nesnelliği ve hakikat temsil etmenin kesinliği olarak tanımlanır.” Temsil etmek, ‘önümüze koymak’, ‘karşımıza almak’, ‘yerli yerine yerleştirmek’ anlamındadır. Dünya bu yolla temsiline dönüşür ve bir tasvir, bir resim gibi gözümüzün önüne gelir. Temsilin nesneleri olan tarih ve tabiat, dünyaya ait bu resmin içinde yerini bulur. ‘Resim’ ile anlatılan, dünyanın nesnelleştiği bütünlüktür, sistemdir. Dünya ancak nesneye dönüşmesi sayesinde bilginin erişimine girer ve bir varlık kazanır, gerçekleşir. “Sonuçta ‘dünya resmi’ dünyanın bir resmi demek değil, fakat dünyanın resim olarak kavranması ve tasvir edilmesidir.”
Sayfa 148 - İletişim
Dövme
Dövme yapmanın amacı hiçbir zaman güzellik olmamıştı. Asıl amaç değişimdi. MÖ 2000’de
derisini kazımış Nübyeli rahiplerden, antik Roma’nın Kibele kültünün dövmeli rahip yardımcılarına
ve hatta günümüz Maori’lerinin
moko boyamalarına kadar insanlar, bir anlamda bedenlerini bu
acılara sunarak dövmeler yaptırmışlar ve gösterdikleri fedakârlıklar sonucunda değişmiş varlıklar
haline gelmişlerdi.
Kişinin cildine dövme yapmasını yasaklayan Levililer 1928’deki
korkutucu ihtarlara rağmen
dövmeler, modern çağda milyonların -ergenlik çağındaki temiz çocuklardan, uyuşturucu bağımlılarına
ve banliyölerde yaşayan ev hanımlarına kadar herkesin- katıldığı bir geçiş ayini haline gelmişti.
Bir kişinin derisine dövme yaptırması; gücünü ilan etmesi ve tüm dünyaya, kendi bedenimin
hâkimi benim, diye duyurmasıydı. Fiziksel değişimden kaynaklanan kontrol hissinin verdiği
sarhoşluk, milyonlarca insanı bedenini dönüştürme uygulamalarına müptela etmişti: plastik cerrahi,
piercing, vücut geliştirme, steroitler... hatta bulimi ve cinsiyet değiştirme. İnsan ruhu kendi fani
kabuğunun üzerinde hâkimiyet kuruyor.
