Ömer
@mojito
Memur
Lisans
İstanbul
50 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Mal mülk düşkünleri rahat yüzü görmezler,
Bin derde düşer, canlarından benzerler.
Öyleyken, ne tuhaftır, yine de övünür,
Onlar gibi olmayana adam demezler.
İçin temiz olmadıktan sonra
Hacı hoca olmuşsun, kaç para?
Hırka,tesbih,post,seccade güzel:
Ama Tanrı kanar mı bunlara?
En büyük yaşam engeli, yarına dayanıp bugünü tüketen beklentidir.
Okur Takip Önerileri
Eğer gençliğin ruhunu, bakımsız bir tarla gibi kendi haline bırakırsanız orada yabani otlar ve dikenler biter.
Umut tatlı tatlı doldurur içini,
Yoldaşlık eder ona, hoş eder gönlünü.
Umut yola sokar, yoldan çıkan insan aklını.
" Ne görüyorsun ? " diye sordu İshak.
" Yalnızlıklar içinde bir kadın. Çok hırpalanmış ama teslim olmamış. Kurumuş bir ağaçla kaderleri yan yana gelmiş. Uzaklara bakıyor. Gökyüzüne. Hiç vazgeçmeden beklemeye devam ediyor. Çocuğunu arıyor olmalı. Çok seviyor olmalı. Başka türlü o puslu havanın içinde beklemesi mümkün değil. Kalbindeki eksik parçayı arıyor. Ne kadar uzakta olursa olsun, onu düşünmekten, ona bakmaktan vazgeçmiyor. Bir mucize gibi sevgisini bırakıyor geride."
Sevenlerin sevgisini sevginin yitirilmesinden başka
Hiçbir şey satın alamaz!
Cehennemin dini imanı işte böyle!
En kara günahları işletecekleri zaman şeytanlar,
Bunu önce sevap diye yutturmaya kalkarlar,
Hırs , Serçe Hatun, hırs ... Alevin odunu yiyip bitirdiği gibi insanı yiyip bitirir. Hırs, üç köşeli bir dikendir , cebine nasıl koyarsan koy, sana batar!
Diyorum ki; nadir bir zekâ kendini yok ederse bu divanelik, sıradan bir zekâ kendini geliştirmezse bu ahmaklıktır.
Delinecek bir gemi, tamir edilecek bir duvar ve öldürülecek bir çocuk vardı.
Bitkilerle aramızdaki tek fark, biz yaptıklarımızın bilincindeyiz, onlarsa mecburlar kötü olmaya bazı şartlarda. Biz tercih ediyoruz, onlarsa doğaya boyun eğiyor.
Artık konuşmanın zamanı gelmişti, çünkü Anita’nın hayallerinde kurguladığı ilişki mutlu sonla noktalanabiliyor bile olabilirdi ve ben o sondan çok uzaktaydım. Daha anlayamamıştı sonunda ölüm olan bir hayatta mutlu son olmasının mantığa aykırı olduğunu.
Hayat bu işte! Sırf kendi evinde ölebilmek için, emekli olana kadar yıllarca çalışanların hissettiklerini anlıyordum. Sahibi olduğu bir evde ölmek tek amacıydı, para için çalışan insanın. Ne mutluluk! Umarım bir gün, Anita da bu evde ölür. Umarım, evin çalışanları da bu çatı altında ölürler. Umarım, sarı ev aile mezarlığımız olur!
On cilt felsefe yazmak, tek bir ilkesini uygulamaya koymaktan daha kolaydır.
