"İnsanlar sevgiye açlar; mutlu ya da mutsuz biten sayısız aşk hikayesi izlerler, yüzlerce saçma aşk şarkısı dinlerler. Buna rağmen, pek azı sevgiye ilişkin bir şeyler öğrenmenin gerekli olduğunu düşünür."
insanlar, mutsuz oldukları için mutlu olmaya çabalarlar.
Mutluluğu bulduklarında da mutsuzluk olmadan yapamazlar
çünkü mutluluğun zıddına muhtaçtırlar;..
İnsanlar tecrübeyle öğrenirler, tecrübenin de önemli bir kısmı kötü tecrübedir. Sonrasında mesele, bireysel ve toplumsal rikkatle talihsiz tesadüflerin ihtimalini azaltmaktır, ama onları insan hayatından tamamen sürüp atmak hiçbir zaman mümkün olmayacaktır
Ve yanılmıyorsam yalnız insanların,
Kahvaltı edip ağladıkları pazar sabahları yokmuş o zaman.
Mesela o zamanlar
Mutsuz olduğunda insanlar,
Yok olurmuş bazı dakikalar.
Mutsuz insanlar da toplumsal bir sınıf oluşturur. Her isteyen mutsuz olamaz, mutsuzluk kendiliğinden gelir. Kendini mutsuzluğu adamak mutsuz olmaya yetmez. Tıpkı soyluluk unvanını satın almakla soylu olunmadığı gibi.