Ah Ulan Rıza
Neden halâ gelmedi, yoksa
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Madara olduk meyhaneye!
Ah eşşek kafam benim,
640 syf.
10/10 puan verdi
"Mart ayı, dert ayı" derler ya...Bizler Sevgili 
Ebru Ince 'in düzenlemiş olduğu etkinlik sayesinde bu sözü, "Mart ayı, Aziz Nesin ayı" na evirmiş bulunuyoruz. Dertse dert, hüzünse hüzün, mizahsa mizah, yergiyse yergi, edebiyatsa edebiyat...Hepsi en sağlamından, temeline kadar!
Ne mutlu ki, bu ay, platformda sağımız, solumuz,
"Ne çok hikaye duydun sen bugün... Hepsini nasıl taşıyacaksın? Ama korkma, insan böyle büyüyor. Hepimiz böyle büyüdük. Gün geliyor, artık hiçbir yaşadığın seni şaşırtmıyor... "
Sayfa 176 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
Günaydın..
Bu sabah:
Aydınlık ve beklediğimizden olsun, kapımıza, yüreğimize gelen satırlar.. 🕊
“Postacı geldi.
Genç kadın mutfaktan acele acele koştu. Postacı gülümseyerek bir mektup uzattı.
Genç kadın gönderenin ismini okuyunca, biraz durdu. Sonra kapıyı kapattı. Mektubu elinde tutarak, başını kapıya yasladı. Yavaş yavaş kendisini yere doğru bıraktı ve
MİSAFİR AŞKLAR
Biz aşkı ustalarından, Yeşilçam'dan öğrenen insanlarız. Bizim için aşk; Hülya'nın Ediz'e, Gülşen'in Tarık'a, Türkan'ın Kadir'e bakışlarıydı. Münir'in Adile'ye sarılışı, Şener'in ne olursa olsun Ayşen için mücadeleyi bırakmayışıydı. Onlar sayesinde sevginin, özleminin, kavuşmanın, mücadele edebilmenin ne kadar büyülü olduğunu gördük. Bir insanın sevdiği için neler yapabileceğine, imkânsızların dahi nasıl dize getirildiğine şahit olduk. Onları izledikçe menfaatsiz ve tertemiz aşkların hayalleriyle büyüdük. Hangimiz kendimizi onların yerine koymadık ki...
Ve bir gün aşk kapımızı çaldığında; biz Türkan olursak karşımızdaki de Kadir olacak sandık. Filmlerdeki gibi "Mutlu Son" olacağına inandık. İşte orada yanıldık! Gelenler ne Kadir'diler ne de kadir kıymet bildiler. Sever dedik sevmediler, gitmez dedik gittiler, gelir dedik gelmediler... En sonunda anladık ki onlar aşk değil sadece misafirdiler.
"Aşk masal değil ki hep iyiler kazansın."
Neden büyüdük ki biz? Küçükken her şey daha kolaydı oysaki.
Salıncak ileri geri sallanırken mideniz bulanıyordu ama buna rağmen sallanmaktan vazgeçmiyordunuz. (…) Salıncağın yükselip belirli bir noktada durup durmayacağını, havada bir daire çizip sizi yere düşürüp düşürmeyeceğini, yara bere içinde kalıp kalmayacağınızı düşünüyordunuz. Çocukken insan bunun olabileceğini bildiği halde korkmuyordu. Büyüdüğünüzde bunun mümkün olmadığını bildiğiniz halde, içinizi bir korku kaplıyordu. Salıncak havaya yükseldiğinde yere atlamıyordunuz çünkü artık uçabileceğinizi hayal etmiyordunuz. Tek derdiniz, yere nasıl düşeceğinizdi.
İnsan büyüdüğünde böyle oluyor demekki.
Büyüdüğünde ve yalnız olduğunda..
Sayfa 217Kitabı okudu
Büyüdük mü?
İnsan doğar. On-onbeş yıl sonra dünyanın nasıl bir tezgah olduğunu ve doğumla ölüm arasında nasıl hapsedildiğini fark eder.
Bu aslında bir histir. Bilgi değil. Ve ilk tepkisini verir. Avazı çıktığı kadar bağırarak. Bu çığlık, bir kalabalığın içinde cüzdanını çaldırdığını fark eden bir kişinin çaresiz hakırışına benzer. Önce aşağılayan ve umursamaz bakışlar atan kalabalık, sonra da aşırı gürültüye dayanamayıp, içlerinden birini bağırıp çağıranla konuşmaya gönderir. O da gidip"biz de çaldırdık cüzdanı, ne var? senin gibi kıçımızı yırtıyor muyuz"demesine benzer.
(Buna büyüme denir.)
Yapamazsın demiştin, istesen de sevemezsin beni
Benimle oynar mısın çalıyordu tv'de
Olsun oynarım demiştim, gerek yok ki
Büyüyünce severiz birbirimizi
Yok demiştin, ben büyüyünce kimseyi sevmeyeceğim
Sen seveceksin, öpeceksin demiştin
Evleneceksin belki, işe gideceksin
Çocukların bile olacak hatta, öpeceksin ya
O yüzden öpme beni oyun bile
"Biz kocaman dünyada üç kardeştik... Ah, biz nasıl büyüdük?"
Sayfa 247 - Artemis Yayınları - Karakter : DönüşKitabı okudu
