![Mehmet [cimcime]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F706599_1710060488_YVA1Z.jpg){kind=small}
Benim pek sevgili, çok sevgili, en sevgili yobaz Türkiyem. Adetim olmasa da yazıyorum bu satırları, bil ki, seni sevdiğim, haline üzüldüğümdendir dökülen satırlarım.
Cehaletin şeref nişanesi olan yobazlığı ne zaman silip atacaksın göğsünden? Ne zaman düşünen, sorgulayan, ışık saçan bir cevhere döneceksin? Bugün eleştireceğim seni, bugün kızacağım
“ÇOCUKLUK NE GÜZEL BİR BAŞI BOŞLUKTUR”
Der 
Cengiz Aytmatov hakikaten de öyle özellikle 👧🏻90’lar çocukları sokağın toprağını yutmuş çocuklardır. Bu çocukların gizli bir bağı vardır. Diğer şehirlerde ki çocuklarla. Ve Sadece çocukların arasında “Nasıl ya ?” Şöyle anlatayım efendim; Bazı oyunlar vardır, o zaman herkes oynamıştır. O oyunları her şehir de, farklı isimlerle. Misal biz İzmir’de ⚽️MUÇİ
Oğlum bana sordu: 🙂🕊️
“Siz daha önce nasıl yaşadınız?"
" Nasıl yani?" dedim.
" Teknolojiye erişim yok, Uçak yok, İnternet yok, Bilgisayar yok, Gösteri yok, TV yok, Klima yok, Araba yok, Cep telefonu yok…"
〰️🔹
" Bak oğlum biz, 1940-1980 arasında doğan insanlar Allah'ın sevgili kullarıyız…
Hayatımız gerçek
10 sene bir oda da işkence gören iki kızın hayat hikayesi...
ㅤㅤㅤㅤ
İyi ve kötü algısı genelde hep toplumun bizi nasıl yönlendirdiği ile ilgilidir...
Zeki Alasya ile Metin Akpınar'ı herkes bilir çocukluğumuzun kahramanlarındandır.
Onlarla büyüdük ve başımıza taç yaptık. Ama hakikaten öyle mi? yoksa toplumun algıları içerisinde mi kaybolduk..
Metin Akpınar şöhret zamanlarında gittiği bir turnede bir
İnsanlık
Mayıs Ayı Hikaye Etkinliği
(Kaç nolu resim olduğunu ön yargıya kapılmadan okumanız için en sona bıraktım.)
(Mümkünse şu müzik eşliğinde okuyun.
youtu.be/A3CK21RhynY )
"Ne çok hikaye duydun sen bugün... Hepsini nasıl taşıyacaksın? Ama korkma, insan böyle büyüyor. Hepimiz böyle büyüdük. Gün geliyor, artık hiçbir yaşadığın seni şaşırtmıyor... "
Sayfa 176 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Sevmek ve sevilmek ; kitaplarda, şarkılarda, ve ömürlerde anlatıldığı kadar mucizevî bir duygu mu?
İki kalbin birbirini sarmalayacağı bir dünya kalmadı artık.
Duyguların, plastik tek kullanımlık oyuncak misali kullanılıp atıldığı bu devirde birini nasıl sevebilirim, bilemiyorum.
***
Ne zamandan beri kırlarda çiçekler arasında geçirilen bir güne 'prim',
Sevginin kelimelerle işlendiği kitaplara 'boş',
Küçücük bir çocuğun tüm kalbiyle içten gülümsemesine 'yalan' der olduk?
Dünyaya bu yıllarda denk gelmek, boğazımı düğümlüyor.
İnsanın tüm ruhunu beğeni, itibar ve güç için tutsak etmesi, midemi bulandırıyor.
Oysa ben hep, çocukluğumda dizlerimi parçalarcasına koştuğum ve kahkahalar attığım mahallemin sokaklarındaki saflık ve güzellikle yaşayacağım sanmıştım.
Biz büyüdük, dünya kirlendi.
Insanlar, kalpler, zihinler ve ruhlar da...
