Teknolojinin bize kaybettirdiği değerlerden biride mektup. Uğruna şiirler yazılan türküler söylenen mektup. Sılaya özlemimizi, yare hasretimizi, dosta muhabbetinizi yazdığımız mektuplar günümüzde hiç mi hiç kalmadı.
Bilindiği üzere asker ve hapis mektupları her ne surette olursa olunsun okunur. Kitapta iki mahkumun mektuplaşması iki hapishane arasında gelip giden mektuplardan sadece bir tarafın yazdıkları.
Öncelikle daha önce okuduğum Piraye'ye mektuplar ve Memet'e mektuplardan çok farklı; Piraye'ye mektuplar sevgi hasret kokuyordu. Memet'e yazdıkları öğütler nasihat ile yazılmıştı. Bu mektuplar ise tamamen farklı. Iki yazarın, iki fikir adamının yazışmaları; sanat kokuyor, Edebiyat var, felsefe var, eleştiri var, bilgi dolu her mektup. İki dostun birbirlerine kitap, dergi, para, fotoğraf, gibi maddi manevi yardımı....
Nâzım Hikmet'in felsefi, siyasi görüşlerinin, dönemin yazarları ve eserleri hakkında fikirleri, dünya klasikleri üzerine sohbetler, 2. Dünya savaşı üzerine düşünceler.... roman, hikaye, şiir, nasıl olmanı...
Her konuda fikirlerini paylaşmış Kemal Tahir'le.
Nâzım Hikmet'i daha yakından tanımak için bence baş kaynak tadında bir eser.
Aslında biz Nâzım Hikmet'in yazdığı mektupları biliyoruz. Keşke Piraye'nin Memet'in Kemal Tahir'in Nâzım Hikmet'e yazdıklarınıza okuyabilseydik. Ama hapisane koşullarından olsa gerek günümüze ulaşmamış.
Nâzım Hikmet severlerin mutlaka okuması gerek diye düşünüyorum.
Hüseyin Nihal Atsız okuyorsun...?
Niye 
Sabahattin Ali okuyorsun...?
Niye 
Aziz Nesin okuyorsun...?
Niye 
Nazım Hikmet Ran okuyorsun...?
Niye "Tanrı Türkü Korusun" diyen birini takip
