Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
Bir kişiyi ne kadar sevebilirsiniz ? Bunun türlü cevabı var. En güzel cevap bu kitabın sonunda okuduğum şu cevap : Şiddetin kol gezdiği bir dünyada aşkınızı nereye gömersiniz ? O kadar çok seviyorsunuz ki, öldüğünde tabutunu sırtınıza alıp onu en güvendiğiniz yere gömmek istiyorsunuz. Ama bunun için çölleri, sarp kayaları, dağları, tepeleri aç ve susuz belki de yalın ayak sevdiğinizin ölüsüyle birlikte, sırtınızda tabutla aşmanız gerekiyor. Elleriniz parçalansa da, güneşin altında bir şapkanız bile olmadan kavrulsanız da , yüzlerce kere sırtınızdaki tabutla birlikte yuvarlanıp düşseniz de onu gömeceğiniz yere götürüyorsunuz. Yolda sizi öldürmeye çalışan haydutlara karşı bile sevdiğinizin ölüsünü koruyorsunuz. Zaten ölmüş bir kadının cesedi bile nasıl bu kadar sevilebilir? Tüm bu zorlukların ardından sevdiği kadını ancak kalbine gömebilmekte bir seçenek.. Bir cesede , bir kadına gömülecek güzel bir yer bulmak ne kadar zor olabilir ?
•
Anlatılması zor bir eser. Hangi kelimeleri kullanacağımı bilemiyorum. O kadar çok etkilendim ki.. Bende böylesine sevilmek isterdim. Kocam kaç yıldır hayatında olduğumun bir önemi olmadan beni en güvendiği en olmamı istediği yere gömsün bir sebepten öldüğümde.. Aşkın ve sevginin gücünü en iyi anlatan eserlerden biri diyebilirim.. Mutlaka okuyun, keyifli okumalar
220 syf.
10/10 puan verdi
Saf dille ve saf kalple yazılmış bir eser, Yaşamak.
Samimi ve sahici bir kitap…
Ve biraz da zorlayıcı…
Kendini herkese açmayacak kadar.
***
Kitapla tanışmam, “100 Kitap Listesi” ile oldu.
2021 yılının Mart ayında okumuştum. “Yedi Güzel Adam” ile az çok Cahit Zarifoğlu’nu duymuştum elbette ama bu zarif adamı bu kadar geç tanımış olmak büyük bir
Şafağın Rengi ~ Jewell E Ann
Tek kelimeyle mükemmeldi. Favorilerimin arasına giren ve benim için 10/10 olan bir seri oldu.
İlk kitabı sevmiştim, ikinci kitaba bayılmıştım ama bu kitaba aşık oldum. Hem güldüm hem de deli gibi ağladım. Acı çekerek okudum, o kadar güzeldi ki.
Günümüzü okurken zaten paramparça oluyordum ama geçmiş sahnelerde bir o
Polisiye okumayı çok seviyorum ama bence polisiye romanlarında bir sıkıntı var. Şimdi polisiye okurken hedef katili bulmak, olayı çözmek falan oluyor okuyucu için ama asla çözemiyoruz çünkü yazar hiç ipucu vermiyor aslında. Ne zaman polisiye okusam sonuna geldiğimde "eeee ama bunu ben nerden bileyim şimdi" diye sitem ediyorum. Ben sonu ile ilgili ipucu verilsin isterdim ben, hatta belki çözmek ve sonuna geldiğimde tahmin etmiş olmanın haklı gururunu yaşamak isterdim.
Kitaba gelirsek; bu seriyi ben seviyorum. İkinci kitabını okumuştum daha önce onu da sevmiştim. Sadece bazen olaylar ve insanlar karışıyor. Yazarın yazarken çok açık olmadığını düşünüyorum yer yer. Bu konuşan kimdi diye önceki sayfalara bakıyorum. Bir de cinsiyetler konusunda emin olamıyorum bütün isimler unisex isim gibi :D
Polisiye olduğu için çok fazla insan girip çıkıyor hikayeye. Eh buna da yapacak bir şey zaten yok. Bunlar dışında gayet keyif alarak okuduğum bir kitap oldu. Serinin 3.kitabını da alacağım
öncelikle kitabı bitirmek üzereyken olayların ne kadar oldu bittiye getirilmesine çok sinirlendim.
Kitabın sonu bir dizinin aniden final olması gerekiyor gibi hızlandırılmıştı. Bütün olaylar bütün arkadaşlıklar okuyucuya veda etmeden ayrıldılar kitap bence çok eksik bitti ve sam watsonun iç dünyasına ,duygularına daha fazla girmek isterdim çok
Oflaz... Cidden harika bir karakterdi. Ben çok nadiren severim bir erkek karakteri, ama bu Oflaz ilk çıktığı andan beri o kadar sevdim ki kelimelerle ifade edemem hislerimi o derece harika bir adamdı. Çok korktum, o kadar korktum ki sonda ölecek, gidecek, toprağa karışacak diye; ama çok şükür yarabbim, öyle bir şey olmadı, sapasağlam kaldı aslan
öyle uzun bir inceleme yazısı yazmayı düşünmüyorum çünkü üstüne yapılabilecek daha fazla yorum olduğunu düşünmüyorum. kadın olmayı çok seviyorum ve kadınları çok seviyorum. tarih boyunca ne çok şey çekmişiz ve nasıl görülmüşüz diğer cins tarafından şaşırtıcı derecede iğrenç bir üzüntü vurdu okurken bana. şuanki toplumumuzda gene aynı durumlar dönsede şuanki mesleklerimizi ve neler başarabildiğimizi görmesini çok isterdim. kitabı okurken yeni kişileri ve yerleri keşfetmiş olmaktan da çok büyük keyif aldım. postite boğdum kitabı okurken, her cümlesi çok kıymetli ve beyne kazınacak şekilde. ayrıca her zaman Shakespeare'in kadınlar hakkında ne düşündüğünü çok merak etmişimdir çünkü o zamanlarda kadınların hiçbir değeri yoktu çocuk yapmaktan başka, fakat kendi kitaplarında kafa tutabilecek kadınları yazdı Shakespeare. virginia woolf'da bir şey bulamamış bu konu hakkında. sanırım hiçbir zaman kesin olarak bilemeyeceğiz ama ben Shakespeare'i aklımda iyi düşüneceğim ve kitapta bu konuya değinildiği için çok mutlu oldum. diyeceklerim bu kadar kadınları çok seviyorum
Slowburn dediğin böyle yapılır! Bayıldım. Nico ve Elena ne zaman birlikte birlikte olsalar hatta yakın olmasalar da sadece aynı odada olsalar bile aralarındaki gerilimi hissedebiliyorsunuz. Ve okurken çok eğlendim.
Nico mükemmeldi! Yapabilseydim ona kalbimi ve ruhuma verirdim.
Kitabı sevmemin en büyük nedenlerinden bir tanesi Elena Abelli!
Usul usul her bir yarama dokunan muhteşem hikayeler. Pişmanlıkları, umutları, çaresizlikleri ile geçmişe dönüp orada bir şeyleri yeniden yaşamayı, belki söyleyemediklerini söyleyebilmeyi, sarılamadıklarına yeniden sarılabilmeyi düşleyen birbirinden farklı dört karakterin hikayesi...
"Geçmişe yolculuk yapabilecek olsaydınız kiminle görüşmek
Ne sevdim ne sevmedim
Türünü bir türlü anlayamadığım bir kitapla karşınızdayım. Aşk deseniz değil, bilim kurgu deseniz değil, distopya deseniz o hiç değil ama aslında hepsi. Biliyorum tuhaf bir başlangıç oldu ama öyle. 2017 yılında nobel ödülü aldığından ve birkaç hesapta gördüğümden dolayı başlamak istedim. Aynı zamanda kitabın kapağı ve isminin gizemli duruşu da kitaba başlama nedenlerimden.
Öncelikle konusu çok iyiydi. Bir başkası için yaşamak kurgusunu okumak çok düşündürücüydü. Yazarın anlatımı da sadeydi extra süslü ifadelere girmemişti. Ve kitapta gereksiz tek kelime yoktu hepsi bir bütün gibiydi . İllaki bir yere bağlanıyordu. Bunu çok sevdim. Kitapta geçen aşkı(?) da sevdim sadece daha fazla derinlik aradım. Aslında genel olarak kitapta biraz duygu derinliği aradım. Bazı karakterlerin ne hissettiğini ne düşündüğünü tam olarak öğrenemedik bu benim pek hoşuma gitmedi. Nedensiz Tommy’i çok sevdim. Çok saf çok gerçekçi biriydi. Onun gibi biriyle arkadaş olmak isterdim.
Genel olarak aklımda çok soru kaldı kitapla ilgili ama yine de beğenmedim diyemiyorum çünkü okurken zevk aldım. Sadece hep bir olay olucak beklentisiyle okudum ve hiçbir olay olmadı. Bu beni hayal kırıklığına uğrattı. Bence okunabilir ama şiddetle tavsiye etmem. Sadece konusunun hissettirdiklerinden faydalanın isterim.
serinin ilk kitabı gerçekten harikaydı. sonu baya şaşırtıcı bitmişti kendimi bulmacada gibi hissetmiştim. kafamda bin bir türlü soru işareti vardı o soru işaretlerinin hepsi bu kitapta çözüldü. aynı şekilde bu kitabı da gerçekten beğendim. beni çok şaşırtan karakterler oldu. her ne kadar toksik ve takıntı seviyesinde bir ilişkileri olsa da dylan için üzüldüm biraz. nasıl ki ansel dedektifle mutlu olduysa finalde dylanın da anseli atlatabildiğini görmeyi isterdim. finalde kesinlikle eksiklikler vardı. katil rastgele seçilmiş gibiydi. kitabın başından beri merakla katilin kim olduğunu çözmeye çalışıyoruz evet bariz belli olan birinin katil çıkmasını beklemiyordum ama bu kadar da bilinmeyen birini de beklemiyordum ben ya. devamını spoiler vererek anlatıyorum spoiler yemek istemeyen okumasın
SPOİLER
tüm kitap boyunca katili merak ediyoruz. 100 sayfa katil Austen adında saçma sapan bir psikopat çıkıyor. kitap boyunca adı geçmiyor ondan şüpheleneceğimiz bir durum olmadı. o yüzden pek bir şok yaşamadım ben. ayrıca katili öğreniyoruz sonra anseli kaçırıyor. 1 gün geçmeden dedektif anseli buluyor ve mutlu son yani sonu o kadar hızlı ilerlemiş ki ne oldu bitti anlamadım. ayrıca bu katil akıl hastası, kafası baya bildiğin gidik yani. ama sonda suçlarını itiraf ediyor?? bilemiyorum sonu daha farklı olsa 10 numara kitap olurdu benim için. yine de dediğim gibi kitap genel olarak baktığımda çok güzeldi okumanızı öneririm
Corg, Kanun ne derse onu yaptı.
Corg’a yapılacak ne varsa yine Kanun’dan ötürü. Çünkü bu yüzyıllardır devam ediyor.
Alınan her kan karşılık bulmalı, misafir tanrısallaştırılmalı, kadının karnındaki bebek dahi Kanun’a uygun doğmalı.
Corg ağabeyinin kanını başka bir kanla ödedi. Şimdi onun da peşine düşecek aldığı kanın ailesi. Ama bir ayı var önünde, baharın yeşili Nisan’ı.
.
İsmail Kadare mekan ve kurgu yaratmada güçlü bir kalem. Bununla birlikte (Rüyalar Sarayı’nda olduğu gibi) gerçek-hayal ikileminde de bırakmada da çok başarılı. Kırık Nisan karanlık bir sistemin içine çekiyor okuru. Sistemin yaralar açtığı, yaralardan nemalandığı bir yere götürüyor.
Corg’un bir ayını okurken, sistemin -Kanun’un- diğer oyuncularını da görüyoruz. Sessiz seyircisini, alkışlayanını, galiplerini ve Kanun’un kurbanlarını.
Bazı karakterlerin iç sesini daha da duymak isterdim ancak buna rağmen etkilenerek okudum~
.
Şebnem Degni çevirisiyle ~
Ahh Jack London… Ne çok isterdim seninle Hayalet’in güvertesinde bir fincan kahve eşliğinde saatlerce sohbet etmeyi. Ne müthiş bir yazar ne muhteşem bir eser. Okudukça kendisine hayran bırakan, okudukça sürüklenirken aynı zamanda bitmesini istemediğim kitaplar yazan, harika karakterler kurgulayan, bağımlılık yapan Jack London…
Karakterleriyle, olay örgüsü ve anlatım tarzıyla okurken çok zevk aldığım ve tadına doyamadığım bir kitap oldu. Wolf Larsen ve Humprey Van Weyden ile hala tanışmadıysanız, bir an önce okumanızı tavsiye ederim.
Okudum bitti...
Herkese selam gecenin bu yarısına kadar sırf kitabı bitirmek adına uyumamış olmam ne kadar güzel olduğunun bir göstergesi olsa gerek... :) Kitap; arkadaşlarımın da dediği kadar varmış gerçekten,çok çok özgün bir kurguya sahipti.Dilara Keskin'in kaleminden okuduğum ilk kitaptı ve kalemi öyle bir sürüklüyor ki kitabı elimden düşüremedim.Muhakkak diğer kitaplarını da okuyacağım.Ben direkt karakterler üzerinden bir yorum yapmak istiyorum. Öncelikle Gökçe,o kadar güçlü bir karakterdi ki,ben Gökçe' ye bayıldım bile denebilir.Öldürülmesinin sebebini duyunca aşırı değişik hissettim ve o kadar haksız yere ölmesi gerçekten üzdü... :( Gayretinin, çabasının karşılığını tam alacakken gözlerini hayata yumdu Gökçe'm...Kitapta bir yerlerden çıkmasını yaşıyor olmasını çok istedim.
Alper'e gelecek olursak oda güçlü bir karakterdi Kızıyla ilgili yaptığı ayrıntı çok güzeldi...Gökçe'yi herşeye rağmen sevmesi çok güzel ve anlamlıydı..Seni de çok sevdim Alper Kaya ..Yankı ve Erdemi'de es geçmemek lazım kitapta sahiplenilmesi gereken iki karakterdi onlarda..Hakan tam bir nefretlik karakter olarak kitapta yer almıştı.Burcuyu da pek sevemedim kitabı okuyupta onu sevebileni de sanmıyorum..:)Teyzesi ve kuzenine de gelecek olursak onlar hakkında söylenecek pekte birşey yok.Eniştesine buradan küfürler yağdırmak isterdim fakat ağzımı kapatayım klavyeme hakim olayım iyisi mi..!
Kısaca kitap çok güzel ve sürükleyiciydi,beklentimin üzerindeydi hattâ..Kitap alışverişinizde "Ölüler Konuşamaz'a" yer vermeyi unutmayın derim.. :)
Şimdiden keyifli okumalar diliyorum
296 syf.
8/10 puan verdi
Kütüphanemde olmasını istediğim ve okumayı ertelediğim kitaplardan biriydi. Sindire sindire görece daha müsait olduğum bir zaman diliminde okumayı tercih ettim, doğru karar vermişim.
Bu kitabı okumaya başladığımda bir kadın olarak, hayatımın hatırlamaya başladığım yıllarından itibaren neler yaşamışım, nelerle karşılaşmışım düşüncesi hakimdi
