Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
DEMOKRASİ ÜZERİNE BİR DENEME
Bu kitaba inceleme yazıp yazmamakta tereddütte kaldım. Umarım yazdığıma da pişman olmam. Aslında kitabın içeriğinden çok yazmak istememe rağmen neden tereddütte kaldığım ekseninde bir şeyler karalamak istiyorum.
Bu yazıyı okuyacak çoğunluğun benden, milliyetçi bir tepkisellikle soykırım iddialarını yalanlamamı, kitabı ve yazarı lanetlememi
Hepimizin tel örgüleri var
Kitap, Alman Nazi Toplama ve İmha Kampı’nı anlatıyor ama tamamen bir çocuk kitabı kadar okunacak bir dille. O kadar masum öylesine güzeldi ki! Kitabı bitirince olayı araştırdım ve daha da dehşete düştüm. Nazilerin milyonlarca kişiyi katlettiği Auschwitz kamplarını kitabı okuduktan sonra kesinlikle araştırmanızı tavsiye ederim.
Kitabın başkahramanı Bruno adında 9 yaşındaki bir çocuk. Detay verip okuma şevkini kırmak istemediğim için konudan söz etmeyeceğim. Bruno , “Şeker Portakalı”okuyanlar çok iyi bilirler, tıpkı Zeze ile aynı kalbi taşıyan masum bir küçük çocuk. Kitabın sonunda öylesine sarsılıyorsunuz ki dünyadaki tüm ırkçılığa, ayrımlara, hor görmelere, ötekileşmeye bir kez daha nefret besliyorsunuz. En önemlisi de hayatınıza koyduğunuz tel örgüleri sorguluyorsunuz. Bir günde bitirilecek mükemmel bir kitap. Hemen filmini de izleyeceğim.
Kesinlikle tavsiye ediyorum.
İyi okumalar.
Lanetli
Herkese merhaba,
Cadılar meclisinin 2. Kitabı okuduk. Ne okudum onu da anlamadım. Yazar resmen abuk subuk bir şeyler yazmış, yarım bırakmamak için hemen okudum.
Birinci kitapta sonu şok olarak kitabı bittirmiştik. Erkek karakter olan Gray’a baya saydırmışım, bu kitabı okurken keşke o kadar yüklenmeseydim dedim, kız karakter Wıllow resmen cinnet
Eserde bir cenaze evindeyiz. Bir odada; boylu boyunca yatan, çenesi bağlanmasına rağmen ağzı açık kalan, açık kalan ağzında, ölürken ısırarak yaraladığı dili dişlerinin arasından görülen bir ölü ve bu ölünün başında yaşlı bir Albay, Albayın kızı ve Albayın torunu var. Ölen kişi, hikayenin geçtiği ve "Yüzyıllık Yalnızlık" eserinden
“Bu çocuk hayatı boyunca mutlu ve özgür olarak size hakaret edecek.”
“Cuma akşamı olağanüstü bir varlığın hayatını çaldınız,hayatımın aşkını,oğlumun annesini aldınız ama nefretimi alamayacaksınız.Sizden nefret etmeyeceğim.”
13 Kasım 2015’te Antoine Leiris’in eşi Helen,gittiği bir rock konserinde teröristler tarafından öldürülür.Muhteşem bir annenin ve sadakat dolu bir eşin hayat dolu ömrüne acımasızca son veren insanlara karşı oğlu ile başbaşa kalan bir babayı anlatıyor.
Kitabı okurken o kadar çok ağladım ki,özellikle “Helen’in teşhis edilme” sahnesinde yıkıldım.Oğlu Melvil’in annesini beklerkenki duyguları özellikle beni yıktı geçti.Antoine Leiris adeta nefret kavramına başka bir açısı,bir doluluk getirmiş.
Ondan nefret etmen ona değer veriyor olduğunu gösterir derler de çoğu zaman anlam veremeyiz ya,Antoine bize bunu o kadar güzel bir şekilde anlatıyor ki.Bayılarak okudum bu kitabı.
“Hayır,sizden nefret ederek size bu hediyeyi vermeyeceğim.Aslında hak ediyorsunuz ama nefretinize öfkeyle cevap verirsem,sizin bu hale getiren cahilliğe yenilmiş olurum.”
Şiir nispeten uzak olduğum bir kulvar edebiyatta her ne kadar son zamanlarda ilgim artmış olsa da. Bunu da şuna bağlıyorum: biz insanlar, düz bir çizgi üzerinde yol aldığımızı sanıyor olsak da, bu çizgi üzerinde süreç içinde kırılmalar meydana gelir ve çoğu zaman farkında bile olmadan ya da üzerinden çok uzun zaman geçmeden bu kırılmaların farkına
GEÇ BİR ''UYANIŞ''
''Bir gün bir şeyi istersin, ertesi gün tutkuyla, ölesiye ona bağlanırsın, daha ertesi gün onu istediğinden utanırsın, arzun yerine geldiği için hayata lanet edersin. İşte insan hayatta kendi isteğinin peşinden serbestçe giderse böyle olur. Bastığımız yeri yoklayarak yürümeliyiz; bazı şeylerden gözlerimizi çevirmeliyiz, mutluluk hülyalarına
Bu tam anlamıyla saçmalık!
Ariella kadar aptal bir aşık görmedim. Yarı çingene olan Emillian'a ilk görüşte aşık olması değil sebep. Adam ona her seferinde, bana yaklaşma ben seni üzerim diye açık açık söylemesine rağmen kendini adamın kollarına atıp durması asıl aptallığı.
Emillian, geçmişinden yaralı bir Vikont. Annesi çingene babası onu baştan çıkarmış nir İngiliz. Ve bu sebeple adam tüm gacolara (çingene olmayan) düşman.
Kızı kendinden uzaklaştırmak için onu kaç defa terk etti, ama kızımız o kadar salak ki, her defasında onun peşinden gitmeyen devam etti.
Ne itibarını düşündü, ne adını, ne de yaşayacağı acıları. Bu kadar körü körüne bir aşk aptallıktan başka bir şey değildir bence. Çünkü aşk; hiç bir zaman dilenilecek kadar küçümsenmeyecek kutsal bir histir, ancak iki tarafın da çabasıyla hak edilebilir.
Emillian'ı ayarttı, evlenmeyi başardı ama en sonunda adam onu yine de evine postaladı. Hal böyleyken kızımız yine de beni seviyor, bana dönecek, ondan asla nefret etmeyeceğim diyecek kadar arızaydı.
Ay, vallahi sinir oldum okurken bak. Finalde bile kollarını açmış adamın dönüşünü yüzünde gülümsemeyle bekliyordu ya, ifrit oldum. Ne güzel ya, kızı kır dök, terk et. Sonra pişman oldum de, dön. O da hiçbir şey olmamış gibi kucak açsın sana. Yazardan Emillian'ın burnunu biraz sürmesini beklerdim ama beklentimi karşılamadı maalesef. Kadınları onursuz yazmaya devam ediyor ne yazık ki. Of!
Amen!
Uzun zamandır böyle dört başı mamur bir kitap okumamıştım.Hoş tabiri şöyle kullansak :"dört başı buram buram özgünlük kokan bir kitap", sanırım cuk diye oturur.
Bukowski kelimenin tam anlamıyla özgün ve sıradışı bir yazar.Adamın yüzünde bir prestij var sanki, büyüleyici gerçekten. Haddı zatında efsünlu ya da çocukken okunmuş şarap
Mükeeeemmmmel bir anlatımdı. Nihan Kaya'nın neden eleştirildiğini, neden ailesiyle yaşadıkları üzerinden bu kadar örneklerle olması gerekeni direttiğini o kadar iyi anladım ki.
Dini metinlerin, dini karakterlerin üzerinden olması gerekeni anlattığı için toplumca nerdeyse linç edilen yazarımız, toplumla ilgili gerçekleri açık bir şekilde ortaya koymuş .
Dili çok sivri ama anlatılan konular toplumda o kadar benimsenmiş ki tersini iddia etmesi tepki toplamaya yetiyor.
Çocukların birer birey olduğunu ve onları feda etmek yerine onları korumak gerektiğini taaa Hz. İbrahim üzerinden anlatmış . Bu örnekten çok etkilendim .
Birçok anlatımında da kadının obje olması, cinselliğinin ve bekaretinin sorgulanmasinin saçmalığı; düğün sünnet gibi kavramların topluma sergilenen gereksiz bir gösteri olduğuna değinmiş ki katılmadan geçemeyeceğim .
Şiddetle ve ısrarla , son dereceeee ısrarla her kadının her ebeveynin okumasını öneririm . Ya çok seveceksiniz ya da düşüncelerinin tersini düşünüp ona sığındığınız için nefret edeceksiniz .
( Nefret edenlerin içinde eminim yazar bir noktada şu açıdan haklı dediğini de görüyorum.)
"İnsanlar meleklerin makineleri."
SPOİ
Kitabın çok güzel ve özgün bir konusu var amenna ama artık konudan aşırı sıkıldım. Toplam 1200 sayfadan fazla meka ile muhattap oluyorsun kusucam. Araya yeni bir kitap koyabilirdim ama eğer koyarsam dönüp okumam çok zor. Kendimi zorlayarak okuyorumm. Bunun bir diğer sebebi 3. Kitabın ciddi
Otomatik portakalherkesin duyduğu ancak aslında çok az insanın okuduğu kitaplardan biridir - bence çoğunlukla şiddetli ultra şiddetin ünü vardır. Burada kitabın şiddet içerdiğini inkar etmeyeceğim. Uğursuz suçların uzun açıklamalarına sahiptir ve heyecanla dolu canlı açıklamalardır. (Burgess daha sonra otobiyografisinde şöyle yazmıştı: 'Onu ortaya
Kararsızlık,ne yapacağını bilememe,kendini tanıyamama,Nefret!
Dünyaya uygun olmadığını yada dünyanın kendisine uygun olmadığını düşünme hissi,Nefret!
Umursamazlık,hayal dünyasında yaşamak,normal olan her şeye takıntı yapmak,Nefret!
Öfke,çelişki,Hüzün,azap,acı,yalnızlık,tatminsizlik,Nefret!
Bu kadar nefretin içinde bir şeyleri aramak...
Neyi
sıradanlığın gizemi...
Yazarın ilk okuduğum kitabı fakat akıcı tekdüze bir anlatım ile bir çırpıda okuyacaksınız. Bundan sonraki kitaplarına da (erken ölümünden dolayı sadece 4 kitap diye öğrendim) göz atmayı ihmal etmeyeceğim...
Kitabın konusuna gelecek olursam ;bir ordugahta 6 karakter arasında geçen hikaye ben de biraz tiyatro oyunu izliyormuşum tadı bıraktı.Sürekli duygularını bastıran yüzbaşı-nefret ettiği asi karısı-karısının aşığı aile dostları olan binbaşı-her şeyin farkında binbaşının hastalıklı mutsuz karısı-kadınin Filipinli yardımcısı ve bunlardan alakasızken bir anda olayların merkezine yerleşen er.Ordugahın sıkıcı atmosferinde yaşamak zorunda kalan bu insanların iç duygularıyla beraber trajediye doğru evrilen son.Buram buram bunalım kokan ama okumaya başladığınız andan itibaren ne olacak merakıyla elinizden bırakamayacağınız bir 104 syf.
