Hayat ancak nefsin ölümündedir. Aşıklar ruhun dirilmesini nefsin ölümünde buldular. Susuzluk hastasının ölümü sudan olacak madem, bir can korkusu ile sevgiliden kaçar mıyım artık.
Sayfa 125Kitabı okudu
Ruhumun haşri, canımın dirilmesi için nefsimin kurban olması gerek. Hayat ancak nefsin ölümündedir. Aşıklar ruhun dirilmesini nefsin ölümünde buldular. Susuzluk hastasının ölümü sudan olacak madem, bir can korkusu ile sevgiliden kaçar mıyım artık? Irmağın gölden, ya ki denizden kaçtığı nerede duyulmuş. Ben göl olmaya, belki denizde kendimi yok etmeye, o denize katışmaya gelmişim, yitmekten korkar mıyım?!. Irmaktaki su denize akınca sıfattan ve addan kurtulup zatı baki kalır.
Peki dördüncüsü?
İslâm irfan geleneğini diğerlerinden ayıran da ölümün bu rengidir. Nakşîliğin sırrı ölümün bu dördüncü rengindedir.
Ölümün son rengi siyah ey tâlib! Çünkü dördüncüsü "siyah ölüm" (mevt-i esved).
Artık kurtulmak, ayrılmak, kaçınmak, yapmamak sözkonusu değil. Yani "siyah ölüm", bir eylemsizlik değil, negatif bir eylem ise hiç değil. Bilâkis halkın arasına girmek, halkın içinde yaşamak, halkın ızdırabını yüklenmek demek "siyah ölüm''.
İnsanın dertleriyle hemhâl olmak da nefsi öldürmenin diğer bir adı. Kendinden, derviş kibrinden, yalnızlığının keyfinden uzak durmak. Kitlenin içinde bir karınca hâline gelmek. Ezilmek. Çiğnenmek. Gürültünün arasında. Hizmet uğruna. Nefsin rağmına.
Manastırdan çıkmak yani. Tekkeden ayrılmak. Kendi gönlünle başbaşa kalmaktan vazgeçmek.
Hira''yı terketmenin diğer adıdır "siyah ölüm". Zaten ölmüş olanın ölümüdür. Hakikate ermiş olanın. Ferdiyetin ölümü.
KÜLLÜ NEFSİN ZAİGATÜL MEVT. ( HER NEFİS ÖLÜMÜ TADACAK.) (Enbiya,35)
Sayfa 72Kitabı okudu
Sükût-u Harf (İlâhi bir mecâzdır âşk)
"Külli nefsin zaikatül mevt"* diye mırıldandı kendi kendine. Dudağında sırlı bir tebessümle düşünce aynasını sırlayan sessiz harflerini seyretti Fazl. "Külli nefs mevtaları tadar. Ölüm kül olunca, nefs kül kesilir, soluklaşır, renksizleşir. Varsın soluk olsun nefes, olsun ki soluk alsın, nefes alsın ve nefes olsun ve gül kesilsin bu kez. Öyleyse ölümden korkmak niye".
* Her nefs ölümü tadacaktır. (Enbiya; 35)
Sayfa 23 - DHARMA
Abdülhalik Gücdevani Hz.Nasihatleri
“Ey oğul! Bütün hallerinde ilim, edeb ve takva üzere ol.
Geçmiş büyüklerin eserlerini oku, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat yolundan git.
Fıkıh ve hadis öğren. Cehaletten ve cahil kimselerden var gücünle kaç.
Şöhretten kaç; şöhrette afet vardır. Dünyanın makam ve mevkiine gönül bağlama, fani şeylere gözünü dikme, sevgine yazık olur.
Mahkeme
"Her nefis ölümü tadacaktır."
Bunu bilerek yaşar insan. Bunu bilerek ama hiç ölmeyecekmiş gibi... Nefsin ölümü unutmasını ne acıdır ki ölümler hatırlatır zaman zaman yitirilenlerle...
Sayfa 282Kitabı okudu
Oyuncusu olduğumuz hayat filminin finalini açıklıyorum;
"Külli nefsin zaikatül mevt"
(Her nefis ölümü tadacaktır.)
Her nefsin bir gün ölümü tadacak olması acı olan.
Sayfa 189Kitabı okudu
