Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Garip bir çorba..
Kitap aynı ciltte olmaması gerek altı ayrı düzyazı eserden oluşuyor.
İlki kitaba ismini de veren komedi, iki fazla abartılmış cahil karakterin İstanbul Adalar'a gitmek isterken başına gelenler, bana Nejat Uygur skeçlerini anımsattı.. Eleştiri de bulunmak doğru değil çünkü yüz yıl öncesinin mizahıdır. Mizah böyle bir şey, diğer türler gibi kalıcı değil, sürekli bir değişim içinde.
İkinci eserde yazar, ikamet ettiği adada eşek hayvanına reva gösterilen kötü muameleden yazarlığın da hakkını vererek dert yanıyor, çağının ötesinde bir duyarlılık. Takdir ediyorum..
Üçüncü eser bir eleştiri ve alay, müslümanlık taslıyorsunuz ama her haltı da yiyorsunuz demek için zorlama bir kurgu yazılmış, çok basit. Bazı ifadeler çok ağırdı, bugün kullanılsa linç sebebi..
Dördüncü eserde yazar bir anısını anlatıyor, bir gün kapısını yaşlı bir adam gelmiş dünya düzdür demiş, bizim yazar da ben sizinle tartışamam demiş, bu kadar..
Beşinci eser ise American Horror ile eski samanyolu TV sırlar kapısı programı karışımı tüyler ürpertici bir hikaye, yerli ve milli alacakaranlık kuşağı, arkaplanı ise çok geniş coğrafyalarda binlerce şehit verdiğimiz birinci dünya savaşı..
Kitaptaki son eser ise sürpriz sonlu bir fıkra..
Okuduğuma pişman değilim ama okumasam da olurmuş bir kitap
Müjdat olmak kolay ama Gezen olanı olmak zor
Kitabı beğendim evet ve birkaç saat içinde bitirdim. Altını çizdiklerimi de paylaştım alıntı olarak. Müjdat abiye çok saygım var aynı Nejat Uygur gibi ikisi de muhteşem insanlar vesasanatçılar
"Ölmeden Az Önce" tiyatro, edebiyat ve siyaset arenasından on ünlü isimle yapılmış röportajların derlemesi. Bu isimler: Turgut Özakman, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Erol Günaydın, Nejat Uygur, Tekin Akmansoy, İnal Batu, Toktamış Ateş, Savaş Ay, Muhsin Yazıcıoğlu, Aydın Menderes. Farklı görüşlere yer verilmesi eseri her kesim için okunur kılıyor. Benim en sevdiğim ise Turgut Özakman röportajı. Keyifli okumalar.
Muzaffer İzgü Türkiye'nin en çok okunan gülmece,genç ve çocuk kitapları yazarlarındandır. 107 kitap, iki yüze yakın radyo oyunu yazmıştır.Hikayeleri,kısa yazıları bir çok ödül almıştır.
Zıkkımın Kökü kitabı kendi hayatını anlattığı nahif,samimi,bir çocuğun masumiyetini içtenlikle dile getirdiği,yoksulluğun içerisindeki umudun,azmin romanıdır.Okura çok fazla bi edebi doyum sağlamasa da kitap bu onun belki de edebi süslemelerden ve otobiyografisindeki samimiyetimdendir diye düşünüyorum.Çok az yazar gerçekten samimidir çünkü otobiyagrafilerde.Aziz Nesin kendisini taklit etmekle suçlamış olsa da ben Muzaffer İzgü’nün kendi halindeliğiyle ve öğretmen kimliğiyle azimli ve Türk Edebiyatı için önemli özgün bi yazar olarak görüyorum.
Tiyatro oyunu da yazmaya yönelen İzgü, özel tiyatrolarda oynanan, radyolarda yayınlanan oyun ve skeçleriyle ün yapmıştır aynı zamanda. Yazdığı ilk oyun, Nejat Uygur için yazdığı “İnsaniyettin’dir.”
42 roman ve öykü kitabının yanı sıra,73 çocuk kitabını yayımlamıştır yazar.Zıkkımın Kökü romanında olduğu gibi Ekmek Parası adlı eserlerinde de kendi yaşam öyküsünü ortaya koymuştur.
İyi okumalar.
Tuna Kiremitci kalemiyle "Git Kendini Çok Sevdirmeden" kitabıyla tanışmıştım. 2002 yılında raflarda yerini aldığı gün satın almıştım :) Benim için çok özel bir kitaptır
Yazarın polisiye türündeki kalemini de çok sevdim. Kurgu cok başarılıydı her sayfada acaba katil kim çıkacak diye düşünürken her detayın altından farklı olaylar çıktı.
Kitap yorumum
Müfettiş kitabı Nikolay Vasilyeviç Gogol'un ilk okuduğum eseri oldu. Rus Edebiyatının tiyatro sanatı içerisinde bence en başarılı yapıtlarından bir tanesi. Tiyatro izlemeyi de tiyatro eserlerini okumayı da çok severim. Çocukluğumda Büyük Usta Nejat Uygur'un oyunlarına çok gitmiştim. O zamanlar tiyatroya bir merakım vardı. Kısa bi anımı anlatmak istedim sizlere kitaba dönecek olursak ; Müfettiş, Gogol tarafından kaleme alınan beş perdelik bir eserdir. İlk defa 1836'da yayımlanıp sahnelenen oyun, Çarlık Rusyası'ndaki yozlaşmış bürokrasiyi eleştiren bir komedidir.
Müfettiş, bir kentte bulunan ileri gelen memurların rüşvetle/despotlukla sürdürdükleri yaşamın ve ayıbın karşısında sıkışıp da zor durumda kaldıklarında paçalarını kurtarmak için neler yapmak zorunda kaldıklarını anlatıyor.
Kitabı okurken sanki kendimi bir tiyatro oyunda Rahmetli Nejat Uygur'un Müfettiş kitabını sahnede oynadığı hissine kapıldım. Kesinlikle okunmanızı tavsiye ederim dostlarım. Kitapla kalın dostlar
#kitaptanalıntıları
İyi de kimi zaman çok zeki olmak, aptal olmaktan beterdir.
Yüzün çarpıksa, aynayı suçlama.!
Rus Atasözü
Gerçekten de Tanrı cezalandırmak istediği kulunun önce aklımı alıyormuş.
#kitapyorumu #okudumbitti #kitaptanalıntıları #arkakapak #müfettiş #nikolayvasilyeviçgogoö #türkiyeişbankasıkültüryayınları #dünyalaksikleriokuyorum #sayfa129
Bukalemun serisinin ilk iki kitabında, bir insanın, sevdikleri zarar gördüğünde ya da elinden alındığında hissettiği çaresizlikle neler yapabileceğini, içinde oluşan intikam duygusuyla nasıl bir insana dönüştüğünü aksiyonu bol bölümlerle okumuştuk. İkinci kitap öyle bir yer de bitmişti ki okumasını yaptığımız grup arkadaşlarımla hep bir nefeslerimizi tutmuştuk. Nihayet serinin üçüncü kitabı Yamandağlı'yla nefeslerimizi bıraktık. Durağınlığından ve içinde bolca aşk bölümleri olmasından dolayı onları bir tik hüsrana uğratsa da benim gibi uslanmaz nalet bir romantik için fevkalede bir ara kitap oldu. Kitabı bir emoji ile özetle deseniz kesinlikle sizlere sunacağım emoji olurdu. Ama tabii aşktan ibaret bir kitapmıydı elbette ki hayır. Çakal'ın ölmesi, birçok sırların açığa çıkması ve psikolojik yansımalarla birlikte ikili atışmalarla bolca güldüğüm bir kitaptı. Aslında komik olmasa da, Yaman karakterinin "Dokunma ona!" diye höykürdüğü bölümler, "Halıya basma lan!" repliğiyle rahmetli Nejat Uygur'u anımsattı bana. Yani kısa bir nostalji bile yaşatarak gülümsetti.
Lafın kısası kitap, aşk, tutku,güven, sabır, kan bağının değil can bağının sağlamlığı, aile bağı, dostluk ve nice aslında sahip olduğumuz lakin farkında olmadığımız mucizeleri anlatıyor.
Ve yine öyle bir yerde bitti ki, psikoya bağlanmış haldeyim @perseusyayinevi @theseusyayinevi 'ni basıp serinin devam kitaplarını zorla bastırtmayı düşünüyorum.
1600 lü yıllarda yazılmış bu oyun, komedinin ilk örneklerinden. Çoğu zaman gülümsetmese de güldürme işini oyuncunun yeteneğine de bırakıyor elbette. Oyunu okurken Türk Sinemasının klasik parayı çok seven ancak sevdikleri için harcamaktan imtina eden karakterleri geçti gözümün önünden. Baş karakterimiz Harpagon’u bazı Kemal Sunal filmlerinde Ali Şen’in canlandırdığı para harcarken eli titreyen o karaktere benzettim. Ayrıca oyun sonunda ortalığın karışması, yanlış anlaşılmalar ve kaos ortamı rahmetli Nejat Uygur tiyatrosunun komedi anlayışıyla hemen hemen aynı. Tüm bu yönleriyle Türk sineması ve tiyatrosuna örnekler teşkil ettiğini düşündüğüm Moliere; eminim birçok ülke için de öncü olmuştur. Keyifliydi.
Genç Werther'in Acıları
Rahmetli Nejat Uygur'dan duymuştum ilk büyük Alman yazar Goethe'nin adını, tiyatro sahnesindeki esprilerinde. Nejat Uygur'un cilt cilt kitaplar yazdığı dediği Goethe kimdir? Nasıl kitaplar yazmıştır?
18. yüzyıl Alman edebiyatında çığır açan Johann Wolfgang von Goethe yirmi beş yaşlarında yazmış olduğu Genç Werher'in Acıları ile gecikmiş bir tanışma oldu benim için. Kitabı okuyunca ona neden büyük Alman yazar dediklerini anlıyorsunuz. yirmi beş yaşlarında böyle güzel bir şaheser yazabilen kaç yazar var?
O dönem Almanya'da ve çevirileri yapılıp yayınlanan ülkelerde bazı intihar vakaları görülür. Bu olaylar bana Murat Kekilinin Bu Akşam Ölürüm şarkısını çağrıştırdı. Kitapta da şarkıda da intihar etmeyi gerektirecek bir şey göremedim ben. Hayat güzel ve yaşamaya değer. Yine de intihara meyilli kendini arabeske bağlamış kişilere okumamasını tavsiye ederim. Ne olur ne olmaz.
Kitap arkadaşa yazılan mektuplardan oluşuyor. Mektuplardan genç Werther'in güncelerini okur gibi, aşkına tutkularına ve acılarına tanıklık ediyorsunuz.
Dünya klasiklerine ilginiz varsa okumanızı tavsiye ederim.
Keyifli Okumalar...
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,4bin okunma
Muzaffer İzgü'nün okuduğum ilk romanıydı bu. Ve, "iyi ki de okudum" dediğim romanı... Yazarın, kendi hayat öyküsünü anlattığı bu roman için söylenebilecek o kadar çok şey var ki... Sanırım burada öncelikli olarak vurgulamam gereken, yazarın samimiyeti... Adana şivesiyle öylesine içten yazılmış ki, satırları okurken o anları adeta
Günümüzde çok olmasa da eski zamanlarda çok olan bir durum..
İlk Türkçe tiyatro olduğunu biliyordum fakat okumak aklımda yoktu açıkcası. Kitapçıda jelatini içinde dikkatimi çekti öyle aldım .
Türk Edebi Klasikleri arasındaki bu kitap beni aldı aldı götürdü eskilere.. Bir yanda; laf cambazlıklarıyla rahmetli Nejat Uygur'un bir tiyatro sahnesinde , diğer yandan; Atıf Yılmaz'ın yönetmenliğinde Yavuz Turgul'un senare ettiği Şekerpare filminde buldum kendimi.
Şinasi bunu çok akıcı bir dil kullanarak anlatmış. Hoş, akıcı ve güzel diye betimlemeye çalışıyorum. Yazıldığı tarih her ne kadar 1860 olsa da günümüz sahnelerine bile konu olabilecek nitelikte bir eser .
Tesadüfle denk geldiğim kitabı keyifle okudum. Küçük çerezlik bir kitap benim hoşuma gitti . İlk Türkçe oyunu olarak kabul ettiğimiz bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Herkese keyifli okumalar ..
Hey Gidi Yetmişler Hey
Hulusi Tunca'nın yetmişlerde yayımlanan Hey dergisindeki söyleşilerinden derlenen bir kitap. Hulusi Tunca'nın aynı zamanda okuru da olduğu Hey'de çalışmaya başlamasından önceki bazı söyleşiler de yer alıyor. Yetmişlerde Türk müziğine damga vuran isimleri, dedikoduları, kimin kiminle didiştiğini, başlarından geçen önemli olayları öğrenmek için ideal bir kaynak. Cem Karaca'dan Barış Manço'ya, Nejat Uygur'dan Zeki Müren'e kadar birçok önemli isim hakkında bilgi sahibi olmak isteyenler ve yetmişlerde müzik dünyasında neler olup bittiğini merak edenler göz atabilir.
Hz. İbrahim kapının önüne çıktı ve gelecek misafirini bekledi.Kendini bildi bileli yanlız oturmamıştı sofraya.
Yemek vakti gelince kapıya çıkar ve yoldan gelen geçenleri buyur ederdi sofrasına,çünkü misafirsiz oturduğu sofrada bereket olmayacağına inanırdı.
Çok sonra saçı sakalı ağarmış bir adam göründü yolda,adamın yanına gitti ve kendisiyle
