Her şeyin bize normal geliyor olması hiç normal bir durum değildir. Neden acı, yoksulluk, kaygı, sınav, yaşam vs. her şey bize normal geliyor. Neden kurduğumuz İlişkilerin bir gün bitebilir oluşu bize normal geliyor. Neden yarına dair umut besleyebilmek için bugünün her şeyini yakabiliyoruz. Bunlar normal şeyler değil. Yanı başımızda savaşlar var ve insanlar ölüyor, yanı başımızda açlık var ve insanlar ölüyor, yanı başımızda sokaklar var ve insanlar yürüyor. Bu yaşamın nor mali nedir sorusuna da henüz cevap bulabilmiş değiliz. Her şeyin normalleşmesi demek skandalların artık skandal ol- maması manasını barındırmaktadır. Yani bir sabah uyanıyoruz ve bir haber alıyoruz. Eğer o haber olmaması gereken bir haberse, olması ile birlikte toplumun tamamını veya bir kısmını olumsuz etkiliyorsa skandal olarak tarihteki yerini almalı. Fakat son birkaç yıldır toplumsal basiretsizliğin dibinde basiret arıyoruz gibi. En kötü olaya, en kötü habere verecek bir mimik tepkimiz dahi kalmamış. Bu du rum hayret etmenin yitirilmesi ile yakından ilişkilidir ve geleceği bu günden şekillendirmenin bozuk temelidir.