Bütün isimlerin yazılı olduğu Nüfus Kayıt Merkez Arşivi’nde çalışan Don Jose, bir gün karşısına çıkan bir fişte adı soyadı yazılı olan bir ismi araştırmaya başlar.
Sadece doğum, ölüm, evlilik, boşanma gibi kayıtların tutulduğu bu arşivde sıradan bir “yazıcı” olan kahramanımızın hiç tanımadığı bir kadını bulmak için neden bu kadar uğraştığı biraz onun yalnızlığında saklıdır, biraz da “yazar” olmasında.
Önce bir isim bulmak, sonra o isme bir kişilik kazandırmak değil mi yazarların yaptığı? Onu ete kemiğe büründürmek ve ardından ruhundan üfleyerek ona bir hayat bağışlamak… Bunun nasıl bir tutku ile yapıldığını anlayabilmek için Don Jose’yi iyi tahlil etmek gerekir.
O; hiç görmediği, sadece bir kağıdın üzerindeki üç beş kelimeden ibaret olan, buna ne sevgi ne aşk denebilecek bambaşka bir tutkuyla aradığı kadının peşindedir. Üstelik bu tutku yüzünden yalan söylemekten, sahte evrak düzenlemekten, işini de sağlığını da tehlikeye atmaktan çekinmez. Aradığı kadını biraz daha iyi tanıyabilmek, onun hakkında biraz daha fazla şey öğrenebilmek için çabalayıp durur.
Don Jose’nin çalıştığı yer bizim bildiğimiz “Nüfus Müdürlüğü”ne benzer işler yapsa da çok farklı bir hiyerarşik düzeni vardır. Oldukça disiplinli ve soğuk memuriyet hayatı bana biraz Kafkaesk geldi.
Romanın gizemli havası, kahramanımızın devamlı konuştuğu bir “iç ben” olması, olayların geçtiği kurgu evrende insanın kendini sürekli tedirgin hissetmesi de bu görüşümü pekiştiriyor. Yani 
Franz Kafka hayranlarının bu eseri mutlaka okumasını tavsiye ederim.
Ezbere Yaşayanlar - Vazgeçemediğimiz Alışkanlıklarımızın KökenleriEmrah Safa Gürkan · Kronik Kitap · 20221,725 okunma
