Şeker Portakalı'nın başkahramanı olan Zeze'nin serüvenlerinin yer aldığı ikinci kitap olan Güneşi Uyandıralım benim çok etkileyen bir kitap oldu. Şeker Portakalı'nı çok severek okumuştum ve bitirdiğimde aradan ne kadar zaman geçerse geçsin etkisini aynı şekilde çok derinlerde hissediyorum. Zeze'nin hayat hikayesinin yazarın hikayesine çok benzediğini öğrendiğimde kitap benim için daha anlamlı oldu. Zaten halihazırda olayları okuyucuda yaşatma etkisi varken bir de aslında bu olanların gerçekten yaşanmış şeylerden beslendiğini bilerek okumak insana daha derin duygular yaşatıyor.
Zeze artık bir çocuk olmamakla birlikte, içinde bulundurduğu çocuğu asla kaybetmiyor. Kitapta Zeze'nin bir aileye evlatlık verilmesiyle yaşamının sevgisizlik içinde geçmesini, eğitim hayatını ve yetişkin bir birey olma yolundaki yaşadıklarını anlatıyor. Şunu da söylemek gerekir ki Zeze, Şeker Portakalı'ndaki Zeze... Sevecen, dürüst, başına buyruk, hayalperestlik...
Kitap o kadar yalın o kadar hızlı ilerliyor ki etkisine kapılmamak kesinlikle mümkün değil. Öyle ki ben biter bitmez üçüncü kitap olan Delifişek'e başladım.
Kitabı en iyi özetleyen şu alıntı ile incelememi sonlandırmak istiyorum:
-"Tanrı'nın güneşi bu kadar güzelse, bir de ötekini hayal et."
Şaşırıp kalmıştım.
"Öteki mi? Öteki güneş mi? Bildiğim tek güneş bu, o da zaten kocaman."
"Daha da büyük, başka bir güneşten bahsediyorum. Her birimizin yüreğinde doğan güneşten. Umutlarımızın güneşinden. Düşlerimiz uyansın diye güğsümüzde uyandırdığımız güneşten."
Yaşımız kaç olursa olsun içimizdeki güneşi daima uyandırmak, uyandırmayı bilmek dileğiyle...
Kemal Yılmaz tarafından kaleme alınan ilk kitap olduğunu okuyunca daha da şaşırdım. (Tanındıktan sonra yurt dışında kitabı
