Müşfik Baba’dan mıdır yoksa bulunduğumuz mekandan mıdır bilinmez müthiş huzurlu başladı bu kitap benim için. Mis gibi kahve ve kitap kokusu arasında bir sahaf dükkanındayız. Müşfik Baba kapının önündeki delikanlıya hayranlıkla bakarken biz de daha kim olduğunu bile bilmeden sahipleniyoruz onu. Yazarımız Güven Kemerkaya‘nın 
Güven Kemerkaya okurunu hemen
❝ Görüyorsunuz, şanssızlığımız yanlış dine sahip olmaktı... Muhammedi din, bize Hıristiyanlıktan daha uygun olurdu. ❞ ~ 
Adolf Hitler
İncelemeye bu çok güzel ve özel ve de çoğu insan için çarpıcı denebilecek alıntıyla başlamak istedim, çünkü... Çünkü why not? (Kesinlikle clickbait amacı taşımamaktadır ;))
İslam ve Naziler, II Dünya Savaşında
UYARI FAZLASIYLA SPOILER VAR
Kitap alabildiğine akıcı ancak bir o kadar da boğucu. Savaşlar, ölen umutlar, yıllarca ayrı kalan aşıklar, çocuk gelin ve 'sözde' dinle kandırılan binlerce insan...
Meryem'in evlendirildiği anı düşünüyorum da, sahiden bundan başka çözüm yok muydu? Onu çok seven babası neden diğer çocuklarına baktığı gibi ona da bakmadı? Kitabın sonunda hepsinin cevabı var ancak beni yine de tatmin etmedi. Daha doğrusu bu ataerkil zihin yapısından bir kez daha nefret ettim.
Kitabı okurken sürekli Leyla'yla yollarının nasıl kesişeceğini düşündüm durdum ama böyle bir şeyi gerçekten beklemiyordum. Sürekli dinden bahseden, çok ahlaklıymış gibi davranan Raşit, Meryem'le birkaç senelik evliyken (ki Meryem'le evlendiklerinde de aralarında fazla yaş farkı vardı) doğan Leyla'ya "evlenilecek kız" gözüyle bakacağı aklımın ucundan geçmemişti.
Kitabın sonlarına doğru bir şeyler bitiyor ancak benim hissettiğim bir "yarım kalmışlık"tı. Bir şeyler eksik kalmış, yaşanmamışlığın verdiği o tuhaf huzursuzluğu hissettim. Belki diğer okuyucular daha farklı yorumlayabilir.
Bu kadardı. Diyecek başka bir şeyim kaldı mı hatırlayamıyorum. Amcak yazarın diğer kitabı olan 
Uçurtma Avcısı (Cep Boy) kadar etkilendiğimi itiraf etmeliyim.
