O Türkan yok mu? o Türkan
Kadir İnanır'la Türkan Şoray bir düğünde karşılıklı oynuyorlardı televizyonda. Biraz sonra vurulacaklardı biliyorum, belki on kez izlediğim film. Ama yine de biraz sonra biteceği bilinen bütün mucizeler gibi çok güzeldiler. Hele Türkan, o insan güzeli, o kadın şahanesi; kalemle çizilmiş gibi kaşı gözü, insanı kendi çirkinliğinden utandıracak güzellikteki gülüşüyle ne muhteşemdi. Ve şöhretli olmak, insanların gözü önünde, eski fotoğrafların onların ellerinde, duvarlarında, hatıra defterlerinde capcanlı duruyorken yaşlanmak ne acı.
HAYATIN ÇIĞLIKLARI
Doktorun odasından çıktığımda moralim oldukça bozuktu. Kolesterolüm yüksekmiş. Diyet yapmalıymışım. Elimde yememem gerekenlerin listesi ve reçeteyle yürürken hayatımda hiçbir zaman diyet yapmadığımı düşündüm. Dahası, şimdiye kadar bana dayatılan hiçbir yasağa gönül rızasıyla boyun bile eğmemiştim. İçimdeki asi ruh burada da
Hocam," dedim, "ölüm yok ama yaşarken ölü yerine konan sürüyle hastam var. Bana bir saatinizi ayıracak olursanız, büyük sevap işlersiniz." Anlayışlı bir adamdı, ertesi gün kalktı hastaneye geldi. Çay ikram ettim. Çayını içerken, cüzam hastalığının kolayca bulaşmadığını, tedavisinin hem mümkün hem de kolay olduğunu, hastaların
Sayfa 131Kitabı okudu
Kafatasını cetvel gönye ile ölçüp Türklük testi yapmak...
Dönelim bu iki milliyetçi yoldaşa; bunlardan birinin ismi Nihal Atsız, diğerinin adı ise Reha Oğuz Türkkan'di.
Aralarında zamanla ayrrılıklar çıktı. Birinin görüşleri Gustave L Bon'a, diğerininki ise, Arthur de Gobineau'nun ırkçı teorilerine dayanıyordu. Bu teorilerin ne olduğuna girip, kafanı karıştırmayayım.
Bu bizim iki milliyetçi yoldaş, ellerine cetvel, gönye alıp fotoğrafları ölçerek kimin Türk olup olmadığına karar veriyorlardı.
Hatta öyle ki, bunu devletin de yaptığına inanıyorlardı; Türk çıkmadığı için, İsmet İnönü'nün bu raporları "utanıp" yok ettiğini bile söylüyorlardı! Yani atıp tutuyorlardı.
Uzatmayayım, sonuçta bizim bu iki yoldaş, o kadar milliyetçi o kadar Türkçüydüler ki, zamanla aralarında liderlik mücadelesi
çıkınca, birbirlerinin ırksal açıdan, safkan olup olmadıklarından şüphe eder hale geldiler.
Yaşı daha genç olan Türkan, Atsız'in kafatasının, Türk ırkına benzemediğini söyledi.
Nihal Atsız yanıt vermekte gecikmedi: "Türkkan'in ataları Ermeni'dir. O Türkkan değil Ermenikan'dır."
Atsız ile Oğuz'un tartışması, 1943 yazında başladı ve kırgınlık yıllarca sürdü.
Irkçı söylemler o yıllarda herkesi o kadar etkiledi ki, bu iki yoldaşı da yargılayan Sıkıyönetim Mahkemesi, raporunda Nihal Atsız'ın atalarının Gümüşhane Midi Köyü'nden olduklarını ve "dönme" olarak bilindiklerini yazdı!
Gördünüz mü, bu "ırkçılık virüsü" buluşmaya görsün, nasıl her tarafa sirayet ediyor.
Sayfa 118
