Öyleyse, nerede dünün lezzeti? Artık o lezzet gitti ve geride sadece pişmanlık bıraktı.
Sayfa 19 - BEYANKitabı okudu
Hepimizin görüş birliğine vardığı biricik şey, hepimizin görüş birliğinde olmadığımızdır.
Sayfa 20Kitabı okudu
Savcı, namaz kılıp kılmayacağını sordu. İstemedi. Son sözünü sorduk. “Kırk liram ve saatim var, oğluma verirsiniz” dedi. Bu sırada “Fındık Hafız” asılıyordu. Asılırken iki kez ip koptu. Ben, “Fındık Hafız” asılırken “Seyit Rıza” görmesin diye pencerenin önünde durdum.
Sayfa 72Kitabı okudu
YETİŞKİN OĞLUMA
"Sürekli meşguldüm o kadar sene
Seninle doyasıya oynayamadım.
Sen beni çağırdın gel oyna diye,
Ben bir türlü zaman ayırmadım.
Giydirdim, doyurdum, seni kolladım,
Sadece bunlar yeterli sandım,
Bana oyuncağını getirdiğinde,
Sayfa 91Kitabı okudu
Yaşamdaki biricik görevimiz nedir, biliyor musun? Ahmak olmamak.
Sayfa 71 - İletişimKitabı okudu
"Ben insanım, insanca olan hiçbir şey bana yabancı olamaz," demişti antik bir latin ozanı.
Sayfa 94 - İletişimKitabı okudu
Ben kendimi oğluma bırakmıştım. Çağlayarak akan bir nehirdi o, beni nereye götürürse giderdim. Çok küçük şeyler istedim ondan, hepsi yine onun içindi. Kendini üşütmesin, fazla yorulmasın gibi... Gittiği yerlere, yürüdüğü yollara hiç karışmadım. O doğruyu bulurdu, emindim bundan...
Ey oğul, kendine dikkat et. Gevşek davrandiğın her gün
icin pişmanlık duy. Kemale erenlere yetişmek için gayret-
len. Hâlâ bol vakit var. Tuttuğun dal henüz yaşken onu
doğrut. Kaybolup giden saatlerini hatırla. Onlar sana
sihat olarak yeter. Tembelliğin lezzeti onunla beraber giti.
Erdemlerin derecelerini kaçırdın. Hâlbuki selef, her bir er-
demi kendinde bir araya getimeyi seviyor, içlerinden bir
tanesini kaybetikleri için ağhyordu.
Sayfa 45Kitabı okudu
İleride devletin başına geçecek olan Şehzade Mehmed (Fatih Sultan Mehmed), Manisa'da talebeyken, hocası Molla Gürânî mahsus ona sert davranıyor. Allah Allah, öyle icap eder yahu. Bunda bir şey yok. Kaşını çatıyor, herkese iltifat ediyor da Şehzade Mehmed'i yok sayıyor. II. Murad'ın oğlu Şehzade Mehmed yok sayılmaya tahammül eder mi? Çok da zeki, her şeyi kavrıyor. Molla Gürâni'yi babasına, Osmanlı padişahı II. Murad'a şikâyet ediyor. "Senin oğlun olduğumu da unuttu sanki. Bizi adam yerine koymuyor. Kim bu? Gel de durumu düzelt," gibilerinden konuşuyor.
II. Murad ile Molla Gürâni görüşüyor. Veli toplantısı diyelim... Toplantıdan sonra Şehzade Mehmed'e bir ders vermek için bir senaryo, bir mizansen hazırlıyorlar. Koca padişah, devlet başkanı II. Murad dersi basıyor. "Sen benim oğluma nasıl kötü davranırsın?" filan diyecek oluyor ki Molla Gürânî masanın altına gizlediği sopayı kapıp II. Murad'ı kovalamaya başlıyor. Bahçeye çıkıyorlar, önde sultan arkada hoca, iki üç tur koşuyorlar. II. Murad akşamleyin şöyle diyor: "Oğlum, görüyorsun hocan çok sert, neredeyse beni bile dövecek. Gözünü seveyim dersine çalış da ben de kurtulayım."
Sayfa 41Kitabı okudu
28 yıl sonra şimdi, bir internet sitesinde eski bir siyah beyaz konser kaydında "El Amor" diyor Julio Iglesias... 28 yıl sonra şimdi, sesini biraz kısmamı söylemek için gelen 23 yaşındaki oğluma gözyaşlarıyla eski bir şarkı dinlerken yakalanıyor ve şaşkın bakışlarına aldırmıyorum. Yıllar sonra yine kadifemsi o sesin beni götürdüğü yerlerdeyim.
Yaşamıma hep egemen olan korku artık yok! Ama artık gençlik, Selim, Selim gibi düşünenler, Selim kadar inananlar, Selim gibi yaşama gülümseyerek bakabilenler ve inanmak, inanmaktaki kutsal anlamlar da yok! Şimdi yüreğimde hep geç kalmanın hüznü, ertelemelerin sonrasında hissedilen çaresizlik var.
-"Güneşi, güneşi uyandırmayı dilinden düşürmeyen oğluma ne oldu? ...."
"Çok zor olacak. Galiba güneşim buz kesti."
Sayfa 119 - Maurice & ZezeKitabı okudu
Kolundaki eski saate dalmıştı bakışlarım. Zamanımın giderek tükendiğini
düşündüğümü, artık vedalaşma zamanının geldiğini içimden geçirdiğimi
hissetmiş gibi saati kolundan çıkarıp bana uzattı.
“Büyükbabamın saatiydi...” dedi. “Geçmişimin tek mirası. Oğluma
verecektim büyüdüğünde. Beni anlamaya başladığında. Ama sana vermek
isterim profesör. Üç gündür oğlumun varlığını hissettiriyorsun bana. Aileme
karşı düşüncelerimi yumuşattın ve içime bir umut doğdu sayende.”
Sayfa 136Kitabı okudu
Oğlumu koklayarak severim.O da benden öğrenmiş belli ki taklit ediyor.Geçenlerde yan yana otururken uzanıp kokladı beni.
"Baba, Avanos kokuyorsun!"dedi..." Nası yani?" deyip bir süre durumu kavramaya çalışırken,tekrar uzanıp sarıldı boynuma,
"Ama yüzün İstanbul kokuyor,tamam mi!.."
Terli ve yorgun bir günün ardından belli ki gövdem Avanos'u,boynuma sıktığım parfüm de İstanbul'u hatırlatmıştı oğluma. "Kokular,resimler,sesler,duyduklarımız,bizim yeniden hatırlamamızı sağlar ve tüm bunlar sadece bellek değil insanı insan yapan degerlerin de toplamıdır. "
Seçmek söz konusu olduğuna göre, yüzünü duvara döndürecek seçimler değil, ardından sana çok sayıda başka olası seçeneklerin yolunu açacak seçimleri yapmaya çalış her zaman.
Sayfa 131Kitabı okudu