O altı ay boyunca okuma keyfini keşfetti.
Kitaplar ve dergiler, onun için kapalı kalmanın doğurduğu
umutsuzluk,
tekdüzelik ve
belirsizliğe
karşı en iyi savunma aracı oldu.
Sayfa 519
Modern-soslu-postmodern eserin klasik-okur-katkılı incelemesi...
Daha önce 
Kara Gergedan adlı kitabını okuduğum yazar 
Turhan Yıldırım, 
Modern Soslu Postmodern Makarna'da gene duyguların ve yaşanmışlıkların tablosunu edebiyat tuvaline aktarmış. Mona Lisa gibi. Bir yanı gülümsüyor, selam çakıyor yaşayan
Zekayla edebiyatın bu denli iç içe geçtiği, edebi dilin ironiyle yoğrularak okuma şenliği sunduğu, muhteşem bir film izliyormuş hissinin okuyucuya tattırıldığı muhteşem bir 
İhsan Oktay Anar eseri daha.
Maalesef bazı yazarlara karşı objektif bakış açımı kaybettim, bunlardan birisi de İhsan Oktay. Cem Yılmaz’ın stand up larında, bir süre sonra komik olsun ya da olmasın her hikayeye gülmeye başlarsınız ya işte öyle birşey İhsan Oktay okumak. Eserlerini hızlı tüketmemek için ağırdan aldığım nadir Türk yazarların başında geliyor. İyi ki yazmış iyi ki bizi kendi edebiyatından mahrum bırakmamış..
İhsan Oktay okurlarının asla es geçmemesi gereken, ancak İhsan Oktay okumaya başlamamış olanların, yazarın 
Puslu Kıtalar Atlası 
Suskunlar gibi eserlerinden başlamasını tavsiye ediyor herkese iyi okumalar diliyorum.
Yazarın külliyatını okuma kararı almışken hangi kitabından başlamam gerektiğini bilmiyordum. Normalde öykü kitapları okumayı sevmesem de @Pallashelennoir arkadaşımın tavsiyesi üzerine ilk olarak öykü kitabından başladım. İyi ki de öyle yapmışım. Hem yazar hakkında fikir sahibi oldum hem de romanlarını okuduktan sonra belki de hiç elimin gitmeyeceği öykü kitabını da aradan çıkarmış oldum.
Dili çok yalın, hızlı ve kolay okunuyor. Ama bu içeriğinin boş olduğu anlamına gelmiyor. 7 tane uzun öyküden oluşan kitap, yazara başlama kitabı olarak düşünülebilir. Elebaşılar ve Küçük Kardeş öykülerini pek bir sevdim. Buradan da 
Teke Şenliği'ne geçiş yapmayı düşünüyorum.
“Bana bir veda bile etmeden gidince kahrımdan neredeyse ölecektim,” diyor kuzeni, özlemle birlikte geçirdikleri günleri anımsayarak. “Ailede kimse bir anlam veremedi. Bu da nesi! Uranita, bir veda bile etmeden ABD’ye gidiyor! Sorularla dayımın başının etini yiyorduk. Ama onun da sanki aydaymış gibi bir hali vardı: ‘Rahibeler bir burs teklif ettiler, fırsatı kaçırmak istemedi.’ Kimse inanmıyordu tabii ki.”
“Öyle oldu, Lucinda.” Urania babasına bakıyor; yine hareketsiz, dikkatle onları dinliyor. “Michigan’a gidip okuma fırsatı çıktı, aptal mıyım kaçırayım?”
“Bu kadarını anlıyorduk,” diye hak verdi halasının kızı. “Bu bursu hak etmiştin. Ama niye kaçar gibi gittin? Neden ailenden uzaklaştın, babana, ülkene küstün?”
Can YayınlarıKitabı okudu
